Lees alles over de moord op Herwin Alleman in Zeebrugge in ons dossier.

Herwin Alleman (56) werd het slachtoffer van zinloos geweld, nadat twee mannen hem vorige week besprongen en doodsloegen in de Strandwijk. En dat voor de ogen van zijn vrouw, met wie hij er een gezellig avondje uit had opzitten. Dat de Zeebruggenaar bijzonder geliefd was, bleek donderdagavond al tijdens een stille mars en wake. Zo’n 500 mensen brachten een sterk signaal tegen zinloos geweld.

Ook vrijdagmiddag kwam heel wat volk afgezakt naar de aula van crematorium Blauwe Toren in Brugge voor de uitvaartplechtigheid van Herwin. Heel wat collega’s van het transportbedrijf ECS, waar de vijftiger werkte als lader van vrachtwagens, waren aanwezig, net als de leden van petanqueclub De Vuurtoren uit Heist, waar hij fervent lid van was.

De afscheidsplechtigheid voor Herwin werd er één vol muziek. De afgespeelde liedjes weerspiegelden het leven en de persoonlijkheid van de Zeebruggenaar. Zo waren ‘Knockin’ on Heaven’s Door’ van Guns N’ Roses en ‘Nights in White Satin’ van The Moody Blues te horen: het openingsnummer van zijn huwelijk. De pluszoon van Herwin bracht dan weer een eigen nummer als eerbetoon.

We hadden nog zoveel plannen, nog zoveel dromen die we samen wilden waarmaken. Zoveel avonturen die voor ons lagen te wachten

Maar het was vooral een pakkende en emotionele tekst van de echtgenote van Herwin die iedere aanwezige in de aula naar de keel greep. “Mijn ventje, mijn schatje, mijn alles… Waarom… Waarom hebben ze je zo brutaal en onverwacht van mij weggenomen? We hadden nog zoveel plannen, nog zoveel dromen die we samen wilden waarmaken. Zoveel avonturen die voor ons lagen te wachten. Samen hebben we al zoveel stormen doorstaan, telkens weer kwamen we er sterker uit.”