Het leek even alsof Rob Jetten zonder al te veel tegenstand de nieuwe premier van Nederland zou worden.

Na de val van het vorige kabinet en de opmerkelijke verkiezingsuitslag, waarin D66 het verrassend goed deed, werd Jetten binnen zijn partij en door veel media gepresenteerd als de logische opvolger. Jong, energiek, en met een moderne uitstraling — het klonk als een frisse wind in Den Haag.

Maar inmiddels groeit de kritiek. Steeds meer mensen vragen zich af of Rob Jetten wel echt geschikt is voor het premierschap.

Een premier zonder ervaring op het hoogste niveau

Een van de grootste punten van kritiek is het gebrek aan bestuurlijke ervaring van Jetten. Hoewel hij al jaren actief is in de politiek en als minister van Klimaat en Energie zijn stempel heeft gedrukt, is dat volgens veel critici iets anders dan het leiden van een land.

Premier zijn betekent meer dan beleid maken: het draait om leiderschap, overtuigingskracht en het vermogen om tegenstellingen te overbruggen.

Rob Jetten wordt door sommigen gezien als een technocraat — iemand die vooral uitblinkt in dossiers en details, maar minder in het politieke spel en de menselijke kant van leiderschap.

“Hij mist het gezag dat je nodig hebt om partijen bij elkaar te brengen,” zegt een voormalig D66’er in een anonieme reactie. “Jetten is slim en ambitieus, maar te veel een beleidsman, niet een staatsman.”

Imago van controle en regeldrift

Daarnaast kampt D66 onder Jettens leiding met een hardnekkig imago: de partij zou te betuttelend en te afstandelijk zijn.

Tijdens zijn tijd als minister voerde Jetten een reeks plannen door die goed aansloten bij de idealen van zijn partij, maar niet altijd bij de zorgen van de gemiddelde Nederlander.

Van het verplicht maken van warmtepompen tot het stimuleren van elektrisch rijden en het beperken van gasverbruik — veel Nederlanders kregen het gevoel dat D66 vooral beslissingen neemt voor hen, in plaats van met hen.

Op sociale media valt te lezen dat burgers zich steeds vaker afvragen of D66 begrijpt wat er speelt buiten de Randstad.

“Hij heeft mooie plannen, maar geen idee wat er leeft in een dorp of buitenwijk,” schreef iemand op X. Die kritiek wordt breed gedeeld: Jetten zou te veel een politicus zijn van de beleidsnota’s, niet van de straat.

D66 worstelt met haar eigen identiteit

De onvrede rond Jetten raakt aan een dieper probleem binnen D66. De partij probeert al jaren een evenwicht te vinden tussen idealisme en pragmatisme.

Onder Sigrid Kaag presenteerde D66 zich als de partij van redelijkheid, kennis en internationale samenwerking. Jetten probeert dat imago voort te zetten, maar heeft moeite om een eigen stempel te drukken.

De partij lijkt haar progressieve kiezers kwijt te raken aan GroenLinks-PvdA en haar centrumstemmen aan VVD en NSC.

In de laatste peilingen zakt D66 langzaam weg, terwijl Jetten juist midden in een formatieproces zit waarin zijn leiderschap zwaar onder een vergrootglas ligt.

Onzekerheid binnen de partij zelf

Ook binnen D66 zelf is niet iedereen overtuigd van Jettens leiderschap. Verschillende prominente leden zouden vinden dat hij te weinig verbinding maakt met het partijapparaat en de fractie. Zijn managementstijl wordt omschreven als strak en afstandelijk.

“Hij luistert wel, maar vooral om te horen wat hij zelf al denkt,” aldus een bron uit de partijtop.

Bovendien botst zijn perfectionisme soms met de politieke realiteit. Waar een premier compromissen moet kunnen sluiten, heeft Jetten moeite om los te laten. Dat maakt hem volgens critici ongeschikt voor het hoogste ambt, waar juist flexibiliteit en onderhandeling essentieel zijn.

De druk van buitenaf neemt toe

De publieke opinie over Jetten lijkt snel te kantelen. Terwijl hij bij zijn aantreden als partijleider nog gold als het jonge gezicht van een moderne generatie politici, zien veel Nederlanders hem inmiddels als symbool van een elite die de verbinding met de samenleving kwijt is.

Peilingen tonen aan dat het vertrouwen in D66 daalt, vooral buiten de grote steden. Veel kiezers voelen zich niet aangesproken door de toon van de partij.

“Het is allemaal te theoretisch, te weinig menselijk,” zegt een politicoloog. “Jetten praat over klimaatdoelen in 2050, maar veel mensen willen weten wat hun energierekening volgend jaar doet.”

Klimaat blijft zijn paradepaardje — en achilleshiel

Niemand twijfelt aan Jettens inzet voor het klimaat. Hij werkte jarenlang aan de energietransitie en is een van de meest invloedrijke ministers op dat gebied geweest. Maar juist dat onderwerp zorgt voor verdeeldheid.

Voorstanders prijzen zijn ambitie en daadkracht. Tegenstanders verwijten hem een gebrek aan realiteitszin.

De energietransitie, zeggen zij, wordt te snel en te duur doorgevoerd, waardoor huishoudens en bedrijven in de knel komen.

De harde toon waarmee Jetten vaak spreekt over “de noodzaak” van klimaatbeleid zorgt voor weerstand. “Hij zegt niet: we gaan dit samen doen,” stelt een analist. “Hij zegt: dit moet. En dat maakt hem voor veel mensen onbenaderbaar.”

Het beeld van de ideale schoonzoon werkt niet meer

Jarenlang profiteerde Rob Jetten van zijn positieve imago. Jong, beschaafd, goed voorbereid — hij leek het tegenovergestelde van de ruwe, populistische politici die de afgelopen jaren veel aandacht kregen. Maar dat imago begint tegen hem te werken.

In een tijd waarin veel Nederlanders juist verlangen naar authentieke, directe leiders, komt Jetten over als te glad en te bedacht.

Zijn optredens in talkshows worden vaak omschreven als netjes, maar weinig inspirerend. “Je krijgt het gevoel dat hij in elk gesprek drie communicatiestrategen achter de schermen heeft,” schreef een columnist in een politieke blog.

Een lastige positie voor D66

Voor D66 is de situatie complex. De partij wil graag meedoen aan een nieuw kabinet, maar Jettens positie als beoogd premier zorgt voor spanningen in de formatie. Sommige partijen zouden hem liever vervangen door een neutralere figuur, iemand die minder polariseert.

De vraag is hoe lang D66 vasthoudt aan Jetten als gezicht van de partij. Een wisseling van leider zou riskant zijn, maar doorgaan met iemand die steeds meer weerstand oproept is dat ook.

De komende maanden worden beslissend

De komende tijd zal uitwijzen of Rob Jetten het tij nog kan keren. Hij zal moeten laten zien dat hij niet alleen een beleidsmaker is, maar ook een leider die het vertrouwen van de bevolking kan terugwinnen.

Dat betekent minder technocratische taal en meer verbinding met de mensen achter de cijfers.

Als hem dat lukt, kan hij zijn critici de mond snoeren en laten zien dat hij wél het premierschap aankan. Maar als hij blijft vasthouden aan dezelfde stijl, dreigt hij het slachtoffer te worden van het beeld dat nu rondwaart: een nette, slimme man — maar geen premier.