In een tijd waarin veel rusthuizen worstelen om hun bewoners iets extra’s te bieden, bewijst een woonzorgcentrum in Vlaanderen dat leeftijd geen beperking hoeft te zijn. Deze week vertrok een bijzonder gezelschap richting Benidorm: een groep bewoners, verzorgers en familieleden — mét in hun midden de 105-jarige Rosa, de oudste bewoonster van het huis. Terwijl de zon opkomt boven de luchthaven, zit Rosa breed glimlachend in haar rolstoel. “Ik had nooit gedacht dat ik op mijn leeftijd nog eens het vliegtuig zou nemen,” zegt ze met een twinkeling in haar ogen.

Het idee voor de reis ontstond tijdens een gesprek tussen het personeel en de bewoners. Enkele ouderen droomden luidop van zon, zee en sangria. Waar de meesten dachten dat het bij een grapje zou blijven, besloot de directie van het rusthuis de uitdaging aan te gaan. Met hulp van sponsors, vrijwilligers en familieleden werd alles tot in de puntjes geregeld: aangepaste medische begeleiding, vervoer, rolstoelen, zelfs Belgische maaltijden voor wie heimwee zou krijgen. “We wilden laten zien dat een hoge leeftijd geen reden is om op te geven,” vertelt de directeur trots.

Voor Rosa en haar medereizigers werd het een onvergetelijke ervaring. De eerste dag bracht het gezelschap door aan de promenade, met zicht op de Middellandse Zee. Rosa genoot zichtbaar van de zon op haar gezicht. “Ik voel me weer dertig,” grapte ze, terwijl ze een glas fruitsap hief met haar verzorgster naast haar. De sfeer was vrolijk en warm; zelfs voorbijgangers bleven staan om het gezelschap te begroeten. “Het is zo mooi om te zien dat mensen nog kunnen genieten, ook op zo’n leeftijd,” zei een toerist ontroerd.

De reis is niet enkel symbolisch, maar ook inspirerend. Ze toont aan dat ouderenzorg meer kan zijn dan verzorging alleen — het kan ook avontuur, vriendschap en levenslust brengen. De begeleiders hopen dat andere rusthuizen dit voorbeeld volgen. “Als je mensen iets geeft om naar uit te kijken, krijgen ze weer energie om te leven,” zegt een verpleegkundige. Rosa knikt instemmend: “Ik dacht dat mijn reisverhalen voorbij waren, maar kijk — op mijn 105de heb ik er nog eentje bij.”