Moord op Oekraïense vrouw in trein: dader al 14 keer opgepakt, reacties van getuigen zetten ons aan het denken!
Op de ochtend van dinsdag 8 september werd de 23-jarige Iryna Zarutska, een Oekraïense vluchteling die in de Verenigde Staten woont, op brute wijze neergestoken in een trein in Charlotte, North Carolina. De aanval gebeurde in een drukke trein, waar het slachtoffer zich nietsvermoedend met haar telefoon bezig hield, onderweg naar huis na haar dienst in een lokaal pizzarestaurant. Wat Iryna niet wist, was dat haar leven op dat moment op het spel stond.
De dader, Decarlos Brown Jr. (35), een man met een langdurig strafblad, viel Iryna zonder waarschuwing aan. Camerabeelden, die later door de politie werden gedeeld, laten zien hoe Brown haar van achteren belaagt met een opvouwbaar mes. De aanval was snel en zonder enige waarschuwing. Iryna, die in haar uniform van het pizzarestaurant zat, werd meerdere keren gestoken, terwijl de andere passagiers in de trein zich op hun gemak leken te voelen, zonder enige actie te ondernemen om in te grijpen.
Dader met een crimineel verleden
![]()
Decarlos Brown Jr. was geen onbekende voor de politie. Het bleek dat hij minstens 14 eerdere arrestaties op zijn naam had staan, variërend van diefstal en gewapende overvallen tot bedreigingen, mishandeling en misbruik van noodnummers. Ondanks zijn gewelddadige verleden was Brown in staat om rustig door de stad te bewegen, zonder dat er enige betekenisvolle interventie was geweest van de autoriteiten. De politie had hem in het verleden al meerdere keren opgepakt, maar er waren geen langdurige maatregelen genomen die zijn criminele gedrag zouden kunnen stoppen.
Na de steekpartij liep Brown kalm door de trein, zijn bebloede hoodie uittrekkend. De passagiers in de trein keken toe, maar niemand deed iets om de situatie te stoppen of om Iryna te helpen. De dader wachtte rustig op het volgende station, waar hij uit de trein stapte en verdween. De beelden van deze gruwelijke aanval werden later gedeeld door de politie, maar het incident kreeg nauwelijks de aandacht van grote nieuwsmedia of politici.
Ongehoorde reacties van omstanders

Wat de zaak nog verontrustender maakt, is de reactie (of het gebrek daaraan) van de omstanders. De beelden van het incident laten zien dat er verschillende mensen in de trein waren op het moment van de aanval, maar niemand greep in. Er zijn geen aanwijzingen dat iemand probeerde te helpen of zelfs maar de politie belde terwijl het slachtoffer in levensgevaar verkeerde. In plaats daarvan leek de meerderheid van de reizigers passief en onzeker over hoe te reageren, wat de vraag oproept waarom er geen actie werd ondernomen, ondanks de gruwelijke aard van de aanval.
Deze passiviteit heeft geleid tot een breder gesprek over de verantwoordelijkheid van omstanders in dergelijke situaties. Waarom reageerden de mensen niet? Is er een cultuur van onverschilligheid ontstaan, waarbij mensen het risico van inmenging vermijden uit angst voor persoonlijke gevolgen? En wat zegt dit over de bredere veiligheidscultuur in het openbaar vervoer in Amerika?
Reacties op de zaak
De reactie van de politie was snel: Brown werd uiteindelijk gearresteerd, maar de situatie bleef de dagen erna hoog op de politieke agenda staan. De beelden van het incident werden door de politie gedeeld, maar het was opvallend dat de grote nieuwsmedia het incident nauwelijks bespraken. Sommige verslaggevers noemden de zaak slechts in passing, terwijl andere nieuwsorganisaties er volledig over zwijgen.
De Democratische burgemeester van Charlotte, Vi Lyles, reageerde met een opmerkelijke uitspraak. Ze bedankte de mensen die ervoor hadden gekozen om de beelden van de aanval niet te delen “uit respect voor de familie van het slachtoffer”. Deze verklaring werd echter met enige verbazing ontvangen, vooral door politici aan de andere kant van het politieke spectrum. Veel Republikeinen beschuldigden de burgemeester van het verdoezelen van de ernst van de zaak, door het incident niet breder te verspreiden. Zij beschouwden haar reactie als een manier om de harde realiteit van geweld in de stad te verbergen.
Politieke en publieke controverse

De zaak leidde tot verhit debat in de Amerikaanse politiek. De Republikeinen beschuldigden de burgemeester en andere lokale autoriteiten van een “zachte aanpak” van gewelddadige misdrijven. Ze zagen het incident als een symbool voor de bredere problemen met de openbare veiligheid in Amerikaanse steden, waar geweld steeds vaker lijkt voor te komen. Sommige Republikeinse Congresleden spraken over een “nationale epidemie” van mislukte handhaving van de wet, terwijl anderen waarschuwden voor een cultuur waarin misdaad niet adequaat wordt aangepakt.
De kwestie kreeg ook aandacht op sociale media, waar prominente figuren zoals Elon Musk zich uitspraken over de beperkte berichtgeving in de mainstream media. Musk, die vaak kritiek levert op de berichtgeving van grote nieuwsorganisaties, benadrukte dat het incident in Charlotte nauwelijks werd besproken, wat voor veel gebruikers van sociale media een teken was van de prioriteiten van de media in de Verenigde Staten.
De nasleep en bredere implicaties

Het incident heeft niet alleen de aandacht getrokken van politici en de media, maar het heeft ook bredere vragen opgeworpen over de veiligheid in het openbaar vervoer en de verantwoordelijkheid van omstanders. Het gedrag van de passagiers in de trein heeft geleid tot een oproep voor meer bewustzijn en actie als het gaat om geweld in het openbaar, terwijl de autoriteiten onder druk staan om te zorgen voor strengere maatregelen tegen geweldplegers.
Voor Iryna Zarutska was het te laat om te worden gered. Haar tragische dood laat niet alleen een gat achter in de harten van haar familie en vrienden, maar zet ook aan tot een groter gesprek over de veiligheid in Amerika en de verantwoordelijkheden van zowel de autoriteiten als de burgers om gewelddadige daden te voorkomen.
De zaak van Iryna Zarutska zal niet snel worden vergeten, en het zal ongetwijfeld de toekomst van de openbare veiligheid in steden als Charlotte beïnvloeden. De vraag blijft: wat moeten we doen om te zorgen dat dit soort incidenten niet meer voorkomen? En waarom bleven we zo passief toen het nodig was om in te grijpen?




