Moeder-alpaca ligt dood neer, veulen alleen achtergelaten – De huiveringwekkende waarheid achter het bloedbad

Otterlo – Aan de rustige Damakkerweg in het Gelderse Otterlo heeft zich een schokkend incident voorgedaan dat de gemoederen flink bezighoudt. In de vroege ochtenduren ontdekten de eigenaren van een kleine alpacaweide drie dode dieren op het terrein – onder hen een drachtige moeder-alpaca. Haar pasgeboren veulen van nog maar drie weken oud stond er verloren bij, zonder bescherming en zonder voeding.

Volgens de eerste aanwijzingen gaat het om een aanval van een wolf – iets wat in deze regio steeds vaker lijkt voor te komen.

Een bloederige ontdekking

Het drama voltrok zich vermoedelijk in de nacht van zondag op maandag. Toen de eigenaren de volgende ochtend de weide betraden, troffen zij een vreselijk tafereel aan. Eén alpaca lag met opengereten keel in het gras, een ander was gedeeltelijk versleept en de drachtige moeder lag dood vlak bij het hek, met het veulen trillend naast haar.

„Je hoopt altijd dat dit je niet overkomt,” zegt eigenaresse Marja van D. geëmotioneerd. „We hebben ze grootgebracht vanaf het begin. Ze zijn familie voor ons. En nu… dit.”

Volgens haar zijn de verwondingen „typisch voor een wolvenaanval“. Vooral de beetsporen in de nek en het feit dat sommige dieren niet volledig zijn opgegeten, wijst volgens experts op een roofdier dat uit instinct doodt, niet enkel uit honger.

Toenemende zorgen in de regio

Otterlo ligt aan de rand van de Veluwe, waar de wolf zich de afgelopen jaren opnieuw heeft gevestigd. Wat voor sommigen een succesverhaal voor de natuur is, betekent voor anderen – vooral boeren en hobbyhouders – een groeiend gevoel van onveiligheid.

Inwoners van het gebied trekken aan de bel: ze voelen zich in de steek gelaten door de overheid en willen meer bescherming van hun dieren. „We doen ons best met afrastering, maar een vastberaden wolf komt daar gewoon doorheen,” zegt een buurman, die anoniem wil blijven.

In de afgelopen maanden zijn in dezelfde regio al meerdere aanvallen gemeld op schapen, pony’s en nu dus alpaca’s. Hoewel DNA-onderzoek nodig is om de dader met zekerheid aan te wijzen, twijfelen lokale bewoners er niet aan: de wolf is terug – en hij eist zijn tol.

Wat gebeurt er nu met het veulen?

Het verweesde alpaca-veulen verkeert volgens de dierenarts in stabiele toestand, maar de komende dagen zijn kritiek. Zonder moedermelk en geborgenheid is de overlevingskans van zo’n jong dier beperkt. De eigenaren proberen nu via een fles te voeden en zoeken eventueel een pleegmoeder bij een andere alpacakudde in de buurt.

„Het is een gevecht tegen de klok,” zegt Marja. „We hopen dat hij het haalt. Anders is het verdriet helemaal niet te dragen.”

Politiek en regelgeving

De discussie over het wolvenbeleid laait opnieuw op. In Nederland is de wolf een beschermde diersoort, wat betekent dat hij niet zomaar verjaagd of gedood mag worden. Maar tegenstanders van het huidige beleid eisen meer ruimte voor preventie én ingrijpen bij herhaaldelijke aanvallen.

De provincie Gelderland heeft eerder financiële regelingen ingesteld voor schadevergoeding en het plaatsen van wolfwerende rasters, maar volgens veel bewoners komt dat te laat – of is het ontoereikend.

Conclusie

Wat begon als een gewone nacht in het stille Otterlo, eindigde in een tragedie voor een gezin dat niets liever deed dan in harmonie met dieren leven. De dood van de drie alpaca’s – en de overlevingsstrijd van het kleine veulen – werpen een indringend licht op een groter probleem dat speelt in steeds meer Nederlandse natuurgebieden: hoe verzoen je wilde natuur met het plattelandsleven?

Voor Marja en haar gezin blijft vooral het verdriet. „Dit gaat niet alleen om geld of schade. Dit is hartzeer. En het had voorkomen kunnen worden.”