SAN TAN VALLEY, Ariz. — Wat begon als een gewone vrijdagavond veranderde in een van de meest angstaanjagende momenten in het leven van de Cara Newell, een moeder van twee jonge kinderen. Ze herstelt momenteel van een brute aanval door een hond die ze dacht te kennen en te kunnen vertrouwen. Haar verhaal, zo emotioneel en huiveringwekkend dat het bijna niet te bevatten is, dient nu als waarschuwing voor alle hondenbezitters: zelfs de meest zachtaardige hond kan in een fractie van een seconde in een levensgevaarlijke situatie veranderen.

Een vertrouwde viervoeter wordt plots levensgevaarlijk

De hond die Newell bijna het leven kostte, was geen onbekende. Het ging om Odin, een vijf jaar oude mastiff, die haar familie ongeveer een maand tijdelijk had opgevangen. Ondanks zijn indrukwekkende grootte had Odin zich nooit agressief gedragen. Integendeel: hij was speels, rustig en leek perfect in harmonie met het gezin.

“Hij sliep naast mijn bed, hij kwam naast me liggen op de bank. Er was nooit iets dat wees op agressie,” vertelt Newell.

Ook met haar eigen honden — Malibu en Korra — verliep alles probleemloos. De dieren speelden samen, aten naast elkaar en gedroegen zich als een hechte roedel.

Tot die ene avond.

Een gevecht, paniek en een fatale fout

Die vrijdagavond zag Newell dat Malibu en Korra plots met elkaar in gevecht raakten. Haar kinderen waren erbij en raakten in paniek.

“Mijn kinderen schreeuwden: ‘Mama, stop ze! Laat ze stoppen!’ Ik probeerde het, ik deed alles wat ik kon,” herinnert ze zich.

Nadat ze de honden uit elkaar had gehaald, gebeurde het ongeluk dat alles veranderde: Odin werd per ongeluk binnengelaten.

“Odin kwam direct op me af. Geen gegrom, geen waarschuwing, helemaal niets. Hij sprong meteen op me en probeerde me te doden,” zegt ze met trillende stem.

Wat volgde, omschrijft Newell als een scène uit een nachtmerrie. Odin beet haar in haar rug, kaak en arm — en scheurde een deel van haar oor af. Ze hoorde het geluid van zijn kaken, het grommen, het grauwen. Geluiden die haar nu, dagen later, nog steeds achtervolgen.

“Ik lag in bed en ik bleef de happen en het gegrom horen. Ik dacht alleen maar: Ik kan niet sterven waar mijn kinderen bij zijn.”

Een strijd om te overleven – geholpen door haar kinderen

Terwijl Newell vecht om in leven te blijven, proberen haar twee kinderen — slechts 7 en 8 jaar oud — de smarthome-apparaten te gebruiken om 911 te bellen. Tevergeefs.

“Ze renden door het hele huis en probeerden elke Alexa, maar geen enkele reageerde.”

Dat de aanval geen fatale afloop had, is volgens Newell maar aan één ding te danken: haar kinderen.

“Mijn kinderen trokken hem van me af. Zonder hen had ik het nooit overleefd.”

Ze wisten de hond genoeg te verstoren om Newell een kans te geven te ontsnappen.

Urenlange operatie en een lange weg naar herstel

Hulpdiensten kwamen snel ter plaatse en brachten Newell in kritieke toestand naar het ziekenhuis. Daar werd ze de volgende ochtend geopereerd tijdens een reconstructieve ingreep die uren duurde. Haar wonden zijn diep — zowel lichamelijk als emotioneel.

“Het is een enorme beproeving van geduld en kracht. Maar het laat ook zien hoe kostbaar het leven is,” zegt ze.

Hoe kon dit gebeuren?

Volgens Newell is de oorzaak terug te leiden naar het gevecht tussen de twee teefjes. Ze denkt dat de spanning en adrenaline Odin hebben getriggerd.

“Als ze niet gevochten hadden en ik de deur had geopend, dan was hij gewoon kwispelend naar binnen gekomen zoals altijd.”

Experts benadrukken dat honden in een staat van opwinding of stress ongecontroleerd gedrag kunnen vertonen, zelfs als ze normaal nooit agressief zijn.

Een waarschuwing aan elke hondenbezitter

Newell wil dat haar verhaal andere gezinnen behoedt voor hetzelfde gevaar.

“Ik heb altijd gehoord dat je nooit tussen een hondengevecht moet komen, maar ik dacht: ja, dat zeggen mensen, maar zo erg zal het wel niet zijn. Nee. Doe het niet. Je kunt eraan sterven.”

Een gezin dat opnieuw moet leren ademen

De fysieke wonden zijn zwaar, maar de emotionele littekens zijn misschien nóg groter. Haar kinderen, die alles hebben gezien, worstelen nog elke dag met angst en stress.

“Ze hebben therapie nodig. Ze zijn nog zo jong, en dit blijft hen ongetwijfeld bij.”

Voor Newell is de weg naar volledig herstel lang, maar ze is vastbesloten door te gaan — voor haar kinderen, voor haar gezin en voor iedereen die van haar verhaal kan leren.