Een wandeling die eindigde in een tragedie

Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldige wandeling tussen twee dertienjarige klasgenoten, eindigde in een van de meest schokkende misdrijven die Schiedam in jaren heeft meegemaakt. De 13-jarige Joni werd enkele minuten nadat hij lachend met een leeftijdsgenoot over straat liep, doodgestoken in een struikgebied vlak bij de wijk waar hij woonde. De verdachte: eveneens 13 jaar oud.

De gebeurtenis heeft de stad in diepe rouw gestort en leidt tot felle discussies over jeugdhulp, veiligheid en de steeds jongere leeftijd waarop ernstige geweldsincidenten plaatsvinden.

Een dader die al langer in beeld was

Uit informatie die is bevestigd door meerdere bronnen in de hulpverlening blijkt dat de verdachte jongen al vóór het dodelijke incident in het vizier stond van jeugdzorg en begeleiders. Hij zou eerder problemen hebben veroorzaakt, onder meer bij een mislukte straatroof twee weken eerder, waarbij een 65-jarige vrouw gewond raakte.

Volgens mensen die dicht bij het onderzoek staan, werd de jongen toen al omschreven als “onvoorspelbaar”, “geagiteerd” en “behoeftig aan intensieve begeleiding”. Waarom die begeleiding niet tijdig of voldoende werd ingezet, is één van de vragen waar instanties nu mee worstelen.

Gelokt naar de bosjes

Het scenario dat de politie momenteel als meest aannemelijk beschouwt, is dat Joni bewust naar de bosjes is gelokt. Het zou gaan om een plek waar jongeren vaker samenkomen, deels omdat er weinig toezicht is en het gebied moeilijk zichtbaar is vanaf de straat.

Eenmaal daar werd het slachtoffer volgens de voorlopige bevindingen meerdere keren gestoken. De ernst van het geweld en het aantal toegebrachte verwondingen heeft zelfs ervaren rechercheurs diep geraakt. Een agent die anoniem wil blijven zegt dat “niemand voorbereid is op een misdrijf van deze omvang wanneer beide betrokkenen nog kinderen zijn”.

Een verdachte die spreekt van zelfverdediging

De advocaat van de verdachte benadrukt dat er volgens zijn cliënt geen sprake was van een bewuste en geplande aanval, maar van een situatie waarin hij zichzelf zou hebben verdedigd. Wat er precies tussen de twee jongens is voorgevallen in de minuten voorafgaand aan de fatale steekpartij, is nog niet duidelijk.

De rechter heeft inmiddels besloten het voorarrest van de jongen met negentig dagen te verlengen, een uitzonderlijke beslissing gezien zijn leeftijd. Dit onderstreept volgens juridisch experts de zwaarte van de zaak.

Een gemeenschap in rouw

In de dagen na de tragedie is Schiedam volledig tot stilstand gekomen. De wijk waar Joni woonde, normaal gevuld met spelende kinderen en buurtbewoners die elkaar groeten, werd plots een plek van stilte en ongeloof.

Honderden mensen namen deel aan een stille tocht voor Joni. De tocht begon op het Bachplein, een plek die velen in de buurt kennen, en eindigde bij de bosjes waar het misdrijf plaatsvond. Deelnemers droegen witte kleding, witte rozen en ballonnen — symbolen van puurheid en onschuld, symbool van een leven dat veel te vroeg is weggenomen.

Families, jongeren, leraren en zelfs mensen die Joni niet persoonlijk kenden, liepen mee. Sommigen huilden. Anderen keken in stilte naar de grond. De sfeer was zwaar, geladen met verdriet en onbegrip.

Reactie vanuit de gemeente

De burgemeester van Schiedam spreekt van “diepe sporen” die het misdrijf achterlaat, en noemt het een wake-upcall voor de stad én het jeugdzorgstelsel. Er is inmiddels beloofd dat er extra politieaanwezigheid komt in de wijk, meer toezicht in kwetsbare gebieden en intensievere begeleiding voor jongeren die al in beeld zijn vanwege eerdere incidenten.

Ook wordt er gewerkt aan psychologische ondersteuning voor klasgenoten van Joni, die volledig ontredderd zijn.

Vragen die blijven hangen

Hoe kon een conflict tussen twee kinderen uitmonden in een dodelijke steekpartij? Waarom werd de verdachte jongen, ondanks eerdere signalen, niet intensiever begeleid? En hoe moet een samenleving kinderen beschermen tegen geweld afkomstig van… andere kinderen?

Schiedam zoekt naar antwoorden. Maar terwijl het onderzoek doorgaat, blijft vooral het beeld hangen van twee jongens die lachend over straat liepen — en van slechts één die terugkwam.