De beelden uit de Tweede Kamer gaan momenteel het hele land door. Tijdens het officiële afscheid van Frans Timmermans, die na de verkiezingen de politiek verlaat, is te zien hoe Dilan Yesilgöz als een van de weinigen niet meeklapt.

Terwijl vrijwel de hele zaal applaudisseert, blijft zij met een strakke blik in haar stoel zitten. Het moment is vastgelegd op camera en wordt massaal gedeeld op sociale media.

Een afscheid met spanning in de lucht

Het afscheid van een politicus is normaal gesproken een moment van respect, los van partijgrenzen. Toch liep dat dit keer anders. De sfeer in de plenaire zaal van de Tweede Kamer was op het eerste gezicht netjes en formeel, maar de spanning was voelbaar.

Timmermans nam afscheid als lijsttrekker van GroenLinks-PvdA, de partij die bij de verkiezingen een grote nederlaag leed.

Toen Kamervoorzitter Martin Bosma zijn afscheid aankondigde en collega’s begonnen te applaudisseren, viel één ding direct op: Dilan Yesilgöz bleef stokstijf zitten.

Geen glimlach, geen applaus, geen enkel teken van waardering. De camera zoomde net lang genoeg in om het te registreren – en sindsdien is het fragment trending op X (voorheen Twitter), Facebook en Instagram.

Sociale media ontploffen

De reacties online zijn zoals altijd verdeeld. Onder het filmpje, dat inmiddels honderdduizenden keren bekeken is, schrijven sommigen: “Eindelijk iemand die laat zien dat ze niet meedoet aan schijnheilig theater.”

Anderen vinden het juist respectloos: “Je mag iemand best uitzwaaien, zelfs als je het politiek niet met hem eens bent.”

De discussie is tekenend voor de scherpe scheidslijn die in de Nederlandse politiek is ontstaan. Veel mensen zien in Yesilgöz’ houding een bewuste boodschap.

“Ze wil duidelijk maken dat ze niet applaudisseert voor iemand die symbool staat voor het linkse beleid dat ze jarenlang heeft bestreden,” klinkt het in reacties.

Een ‘trap na’ volgens critici

Voorstanders van Timmermans noemen het gedrag van Yesilgöz een “trap na”. Juist op een moment dat de man de politiek verlaat, zou een klein gebaar van respect gepast zijn geweest.

Vooral omdat Timmermans, hoe je ook over hem denkt, decennialang een prominente rol heeft gespeeld in de Nederlandse en Europese politiek.

Volgens politieke commentatoren is het echter niet zomaar een spontane actie. “Dilan weet heel goed dat elke beweging in de Kamer wordt geregistreerd. Ze is een mediabewuste politica. Dit was een signaal, geen toevallige nonchalance,” aldus een Haagse verslaggever bij WNL.

De politieke spanning tussen VVD en PvdA/GL

Dat de twee elkaar niet bepaald lagen, is geen geheim. Tijdens de verkiezingscampagne liepen de spanningen tussen de VVD en de linkse alliantie van GroenLinks-PvdA regelmatig hoog op.

Timmermans beschuldigde de VVD herhaaldelijk van “asociaal beleid” en “koud bestuur”, terwijl Yesilgöz hem neerzette als iemand die “meer praat over klimaatdoelen dan over gewone mensen”.

Toen bekend werd dat de linkse alliantie niet zou deelnemen aan de formatie met de PVV, BBB en VVD, werd duidelijk dat de verhoudingen volledig verzuurd waren.

Dat zij dus niet meeklapt bij zijn afscheid, past volgens veel politieke volgers in dat patroon: “Ze houdt haar rug recht en weigert mee te doen aan de Haagse toneelstukjes.”

Waarom het moment zoveel losmaakt

Het opmerkelijke aan dit fragment is dat er eigenlijk niets gezegd wordt. Geen woorden, geen gebaar – alleen stilte. En toch lijkt dat genoeg om het land te verdelen. De reden is simpel: politiek draait tegenwoordig net zo veel om beeldvorming als om beleid.

Een simpele handeling, of juist het nalaten ervan, wordt direct geïnterpreteerd. Waar vroeger een politieke discussie draaide om argumenten, draait het nu om symbolen, lichaamstaal en publieke perceptie. En daarin is Yesilgöz absoluut geen nieuwkomer. Ze weet hoe ze een statement maakt zonder iets te hoeven zeggen.

De reacties van andere politici

Hoewel de meeste Kamerleden het onderwerp proberen te vermijden, heeft een anonieme bron binnen de VVD laten weten dat Yesilgöz “gewoon zichzelf” was.

“Ze heeft respect voor ieders inzet, maar ze gaat niet doen alsof ze fan is van iemand wiens beleid ze jarenlang heeft bestreden.”

Aan de andere kant laten linkse politici weten dat ze het jammer vinden dat het moment zo beladen is. “Frans verdient een waardig afscheid, los van politieke verschillen,” zei een PvdA’er tegen RTL Nieuws. “Het is zonde dat zoiets simpels nu het gesprek van de dag is geworden.”

Een strategisch stil statement

Sommige analisten denken dat Yesilgöz dit moment bewust heeft laten gebeuren. In de aanloop naar de formatie en de nieuwe politieke richting van de VVD zou ze haar achterban willen laten zien dat ze niet meebuigt voor links sentiment.

Door niet te klappen, onderscheidt ze zich van het politieke midden en versterkt ze haar imago als iemand die “staat voor haar principes”. En dat kan in een tijd waarin veel kiezers balen van politieke correctheid juist in haar voordeel werken.

Wat zegt dit over de Haagse politiek van nu?

Het hele incident – een paar seconden in een volle zaal – zegt misschien meer over Den Haag dan over de hoofdrolspelers zelf. De politieke cultuur is veranderd: elk moment is een kans om jezelf te profileren, elke blik of beweging kan viraal gaan.

De een noemt het krachtig, de ander noemt het kleinzielig. Maar één ding is duidelijk: de lijn tussen politieke strategie en persoonlijke waardigheid wordt steeds dunner.

Het beeld dat blijft hangen

Wat blijft hangen is het contrast. Terwijl de rest van de zaal klapt, zit Yesilgöz met een kalme, onbewogen blik recht vooruit te kijken. Geen spottende glimlach, geen afkeuring, maar ook geen betrokkenheid.

Het is precies dat subtiele verschil dat zoveel mensen raakt – of irriteert. Want waar applaus symbool staat voor afsluiting, lijkt haar stilte te zeggen: het hoofdstuk Timmermans is voorbij, maar ik doe niet mee aan het eerbetoon.

Het publiek beslist

Of Yesilgöz met haar houding respectloos of juist standvastig was, blijft een kwestie van perspectief. De meningen online zijn in elk geval fel verdeeld, en dat lijkt precies wat er bedoeld was.

Want in de tijd van camera’s in elke hoek en video’s die binnen minuten viraal gaan, weet iedere politicus: zelfs niet klappen is tegenwoordig een politieke daad.

En zo werd een afscheid dat normaal gesproken in stilte voorbij zou zijn gegaan, alsnog het gesprek van de dag.