De ambitieuze plannen van voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) om meer transparantie te brengen in het Belgische asielbeleid, zijn op een fiasco uitgelopen. Vier jaar na de aankondiging van zijn “vlaggenschipproject” – een website waarop burgers konden volgen hoeveel asielzoekers naar België kwamen, hoeveel opvang kregen en hoeveel uiteindelijk erkend werden als vluchteling – blijkt het platform nooit echt te hebben gewerkt. Tot overmaat van ramp heeft het project de belastingbetaler bijna een half miljoen euro gekost.

De opvolger van Mahdi, huidig staatssecretaris Anneleen Van Bossuyt (N-VA), heeft het project nu officieel stopgezet. Volgens haar kabinet was de website “technisch onvolledig, niet gebruiksvriendelijk en nooit publiek toegankelijk”. De beslissing om de stekker eruit te trekken komt na maanden van interne evaluatie, waaruit bleek dat er geen haalbare manier was om de site alsnog operationeel te maken zonder nog meer belastinggeld te spenderen.

Een project met grote beloftes

Toen Mahdi in 2021 het project aankondigde, werd het voorgesteld als een mijlpaal in open communicatie rond migratie. De website zou burgers inzicht geven in de cijfers rond asielaanvragen, verblijfsprocedures en opvangcapaciteit. “Iedereen heeft recht op duidelijke informatie over wie naar ons land komt en wat er met hen gebeurt,” verklaarde Mahdi destijds.

Het project kreeg meteen steun van het toenmalige kabinet en er werd 480.000 euro vrijgemaakt uit het federale budget voor ontwikkeling, onderhoud en beveiliging van het platform. Maar al snel begonnen insiders te twijfelen aan de technische haalbaarheid. Verschillende bronnen binnen de administratie spreken van “slechte coördinatie, onduidelijke doelstellingen en een gebrek aan opvolging”.

Vlaams Belang luidt de alarmbel

Het nieuws dat de website nu volledig wordt geschrapt, werd aan het licht gebracht door Vlaams Belang. Parlementslid Dries Van Langenhove stelde vast dat “het platform nooit live is gegaan, nooit cijfers heeft gepubliceerd en toch een half miljoen euro heeft opgeslokt.” Volgens hem toont het dossier “hoe lakse politiek en wanbeheer belastinggeld laten verdampen.”

“Terwijl asielcentra overvol zitten en gezinnen in nood wachten op hulp, is er geld uitgegeven aan een website die nooit bestond,” zei Van Langenhove scherp tijdens een commissievergadering.

Wat gebeurde er met het geld?

Volgens documenten die ingezien werden door de krant De Standaard, is het grootste deel van het budget gegaan naar externe IT-consultants, ontwerpcontracten en beveiligingslicenties. Toch is onduidelijk waarom de site nooit werd afgewerkt, aangezien de eerste testversies al in 2022 klaar zouden zijn geweest.

Een anonieme bron binnen de administratie verklaarde: “Er waren voortdurend wijzigingen in de technische eisen en geen duidelijke eindverantwoordelijke. Elk nieuw kabinet had andere prioriteiten, waardoor het project in een bureaucratische doolhof verdween.”

Het kabinet van Van Bossuyt bevestigt dat er “geen enkel bewijs is dat het systeem ooit operationeel is geweest”. Een deel van de software zou zelfs verouderd zijn nog vóór de lancering gepland stond.

Reactie van Mahdi

Sammy Mahdi zelf noemt de kritiek “politiek opportunisme”. In een korte reactie op X (het voormalige Twitter) schreef hij: “Het doel was transparantie in migratie. Dat dit project nooit tot leven kwam, is jammer, maar de intentie was juist. Er is niets ‘verdwenen’.”

Toch blijft de publieke verontwaardiging groot. Burgers vragen zich af hoe een half miljoen euro – geld dat uit publieke middelen kwam – kon verdwijnen zonder dat er enig tastbaar resultaat werd geboekt.

Een pijnlijke erfenis

Met het stopzetten van de site lijkt een hoofdstuk van mislukte digitale projecten binnen de federale overheid afgesloten te worden. Maar de nasleep zal nog lang nazinderen. Zowel CD&V als N-VA proberen zich te distantiëren van de verantwoordelijkheid, terwijl de oppositie aandringt op een parlementair onderzoek naar de besteding van de fondsen.

Wat overblijft, is een symbolisch beeld van hoe politiek goede bedoelingen vaak stranden in administratieve chaos – en hoe transparantie over migratie opnieuw ver te zoeken is.