Moeder van Fabian eist gesprek met agent die haar zoon doodreed: “Hem kunnen spreken, is cruciaal voor rouwproces”

Drie maanden zijn verstreken sinds het tragische ongeval in het Elisabethpark in Koekelberg waarbij de 11-jarige Fabian om het leven kwam. Een politiewagen, betrokken bij een achtervolging, reed het kind aan. Voor zijn familie voelt het nog steeds alsof de wereld stilstaat. Fabian’s moeder, die anoniem wenst te blijven uit respect voor haar zoon, blijft aandringen op een persoonlijke ontmoeting met de agent die de fatale wagen bestuurde.

“Het is geen kwestie van wraak of confrontatie,” benadrukt haar advocate, Ludmila Bulgar. “Dit gaat over het kunnen krijgen van antwoorden op persoonlijke vragen. Het gaat over het rouwproces, dat op een gezonde manier moet kunnen plaatsvinden.”

Het tragische ongeval

Op een zonnige namiddag in het Elisabethpark rende Fabian, een energiek en leergierig kind, naar zijn vriendjes. Zijn moeder had hem kort daarvoor nog gezien en hem bemoedigend toegelachen. Wat volgde, veranderde hun leven voorgoed. Een politiewagen, die in volle snelheid door het park reed tijdens een achtervolging, raakte Fabian. De jongen overleefde het ongeval niet.

De politie verklaarde aanvankelijk dat de bestuurder gehandeld had volgens de regels van noodsituaties, maar deze verklaring biedt geen troost voor de familie. “Er zijn zoveel vragen die onbeantwoord blijven,” zegt Fabian’s moeder met trillende stem. “Waarom werd er zo hard gereden in een park? Hoe kon dit gebeuren? Het zijn dingen die we moeten begrijpen om verder te kunnen.”

Een moeder in rouw

Voor een moeder is het verlies van een kind een van de zwaarste te verwerken tragedies. Volgens psychologen kan een direct contact met betrokkenen in bepaalde gevallen bijdragen aan het rouwproces, mits begeleid door professionals. “Het ontmoeten van de betrokken agent kan helpen bij het afsluiten van emoties en het vinden van een zekere vorm van vrede,” legt een expert in rouwverwerking uit. “Het gaat niet altijd om excuses; soms gaat het puur om het horen van de feiten van de persoon die direct betrokken was.”

Fabian’s moeder heeft de afgelopen maanden intensief geprobeerd de juiste kanalen te vinden om dit gesprek mogelijk te maken. Haar advocaten benadrukken dat het doel niet is om de agent te beschuldigen of te intimideren, maar om duidelijkheid te krijgen over de omstandigheden en beslissingen die tot het tragische ongeval leidden.

Advocaat verduidelijkt het verzoek

Ludmila Bulgar, die de familie bijstaat, geeft een genuanceerde uitleg over de noodzaak van het gesprek: “Het gaat om persoonlijke vragen die enkel de agent kan beantwoorden. Welke keuzes werden gemaakt in het moment van de achtervolging? Hoe werd de snelheid en route bepaald? Wat heeft hij gezien en gedacht? Deze inzichten kunnen het verwerkingsproces van de familie aanzienlijk ondersteunen. Het is een cruciaal onderdeel van hun emotionele verwerking.”

Bulgar benadrukt dat het verzoek met respect wordt gedaan. “Het is een menselijke benadering. De familie zoekt geen publieke veroordeling of media-aandacht, maar een privégesprek in een veilige en gecontroleerde omgeving.”

De juridische context

Het ongeval is nog steeds onderwerp van een officieel onderzoek door de bevoegde autoriteiten. Politiewagens zijn wettelijk toegestaan om uitzonderlijke snelheid te gebruiken bij achtervolgingen, maar dit moet altijd zorgvuldig worden afgewogen tegen de veiligheid van derden. De uitkomst van het onderzoek zal bepalen of er sprake was van nalatigheid of een ongeval zonder schuld.

Volgens juridisch specialisten is het niet ongebruikelijk dat nabestaanden in dergelijke gevallen persoonlijke ontmoetingen verzoeken met betrokkenen, hoewel dit vaak een delicate balans vereist tussen recht en emotie. “De wet voorziet in procedures waarbij nabestaanden geïnformeerd worden en soms gesprekken kunnen hebben met betrokkenen, maar dit is altijd onder begeleiding van advocaten en vaak ook psychologen,” zegt een expert strafrecht.

De emotionele tol

Fabian’s moeder vertelt over de dagelijkse confrontatie met het verlies. “Elke ochtend als ik mijn andere kinderen naar school breng, voel ik het gemis van Fabian. Alles wat ik zie herinnert me aan hem. Het gesprek met de agent is voor mij geen eindpunt, maar een stap om te leren omgaan met deze leegte.”

De impact op de familie reikt verder dan enkel emotioneel leed. De praktische en sociale gevolgen zijn eveneens aanzienlijk. Familieleden moeten omgaan met vragen van vrienden, buren en schoolgenoten, terwijl ze zelf worstelen met intense verdriet. Psychologen wijzen erop dat openheid en transparantie in dergelijke situaties essentieel zijn voor het herstel van nabestaanden.

Reacties uit de samenleving

Het tragische ongeval heeft de samenleving geschokt. Lokale media berichten uitgebreid over de gevolgen en er ontstond een publieke discussie over de snelheid en veiligheidsprocedures van politiewagens bij achtervolgingen. Veel inwoners van Koekelberg uitten hun medeleven met de familie, en sommigen pleiten voor strengere veiligheidsmaatregelen in parken en woonwijken.

“Dit had iedereen kunnen overkomen,” zegt een buurvrouw. “Het is hartverscheurend. Mijn gedachten zijn bij de familie. Ik hoop dat het gesprek dat ze wensen met de agent, hen enigszins kan helpen.”

Psychologisch perspectief

Rouwdeskundigen benadrukken dat het verlies van een kind een unieke vorm van trauma veroorzaakt. Volgens hen kan het rechtstreeks spreken met de verantwoordelijke persoon in sommige gevallen een deel van de verwerkingsreis ondersteunen. Het is echter cruciaal dat dit op een gecontroleerde en respectvolle manier gebeurt.

“Het gaat om het begrijpen van het waarom en het kunnen verwerken van emoties,” zegt een psycholoog gespecialiseerd in traumaverwerking. “Een ontmoeting kan zorgen voor duidelijkheid, maar ook voor nieuwe emoties. Daarom adviseren wij altijd begeleiding tijdens zo’n gesprek.”

De weg vooruit

De familie van Fabian wacht nog steeds op een antwoord van de politie en de betrokken autoriteiten over het verzoek tot een persoonlijke ontmoeting. Ze hopen dat de agent bereid zal zijn om op een respectvolle manier hun vragen te beantwoorden. Voor hen is dit gesprek een noodzakelijke stap in het lange rouwproces.

Ludmila Bulgar besluit: “Dit is geen kwestie van gerechtigheid alleen; het is een menselijke kwestie. Het gaat om het vinden van innerlijke rust en het kunnen herdenken van Fabian op een manier die de pijn enigszins verzacht. We hopen dat dit gesprek kan plaatsvinden, want het is cruciaal voor het rouwproces van zijn moeder en familie.”

Slotgedachte

Het verhaal van Fabian en zijn moeder herinnert ons aan de fragiliteit van het leven en de diepgaande impact van onverwachte tragedies. Terwijl het onderzoek naar het ongeval voortduurt, blijft de familie zoeken naar manieren om hun verlies te verwerken. Het gewenste gesprek met de agent is daarbij meer dan een formaliteit; het is een poging om antwoorden te vinden, emoties een plaats te geven en langzaam een weg te vinden door de onmetelijke leegte die Fabian’s afwezigheid heeft achtergelaten.

De hoop van de familie is eenvoudig maar hartverscheurend: een moment van menselijke verbinding dat hen helpt het verlies een plaats te geven en misschien een klein stukje van hun gebroken hart te helen.