Lange tijd leek het erop dat Rob Jetten zonder al te veel moeite de nieuwe premier van Nederland zou worden.

Als het frisse gezicht van D66, met een succesvolle verkiezingsuitslag achter zich en een duidelijk profiel als moderne, jonge politicus, stond hij stevig in de spotlights.

Maar dat beeld begint nu snel te kantelen. Binnen de partij én daarbuiten rijzen steeds meer vragen over zijn leiderschap, zijn manier van communiceren en zijn vermogen om een verdeeld politiek landschap te verbinden.

Waar hij maanden geleden nog werd gezien als de gedoodverfde opvolger voor het torentje, lijkt dat vertrouwen nu te wankelen.

Twijfels over zijn bestuurlijke gewicht

Hoewel Jetten ervaring heeft als minister van Klimaat & Energie, vinden critici dat hij nooit echt heeft laten zien dat hij klaar is voor de rol van premier.

Die functie vraagt niet alleen om kennis van dossiers, maar vooral om overwicht, ervaring en het vermogen om uiteenlopende partijen met elkaar in gesprek te houden.

Verschillende bronnen binnen de politiek noemen hem vooral een beleidsmatige denker: sterk in theorie en inhoud, maar minder in het tactische en verbindende werk dat nodig is om een regering te leiden.

Een oud-D66’er verwoordde het scherp: Jetten heeft talent, gedrevenheid en de ambitie om Nederland groener te maken, maar mist volgens deze bron het natuurlijke gezag dat andere politieke leiders soms wel uitstralen.

De vraag is dan ook of hij de juiste persoon is om in een tijd van polarisatie en complexe onderhandelingen de verschillende partijen bij elkaar te houden.

Beeld van afstandelijkheid en regeldrang

Een andere reden waarom de kritiek groeit, ligt in de manier waarop Jetten zijn ministerschap invulde. Zijn beleid lag naadloos in lijn met de duurzaamheidskoers van D66, maar het zorgde ook voor veel weerstand.

Maatregelen zoals het verplichten van warmtepompen, het aanscherpen van klimaatdoelen en het verder ontmoedigen van gasverbruik riepen vaak frustratie op bij mensen die zich zorgen maken over hun energierekening en dagelijkse kosten.

Vooral buiten de Randstad klinkt het geluid dat Jetten wel plannen maakt, maar niet begrijpt wat er speelt in dorpen, buitenwijken en regio’s waar mensen minder makkelijk kunnen meebewegen met de energietransitie.

Het beeld dat D66 onder zijn leiding te veel “beslist” en te weinig “luistert”, blijft hardnekkig hangen. Voorstanders noemen hem gedurfd en toekomstgericht, maar tegenstanders zien vooral een politicus die van bovenaf denkt te kunnen bepalen hoe Nederland eruit moet zien.

Interne kritiek binnen D66 groeit

Ook in zijn eigen partij klinken steeds vaker geluiden van twijfel. Verschillende leden vinden Jetten competent, maar niet de verbinder die de partij nu nodig heeft.

Zijn manier van leidinggeven wordt omschreven als strak, zakelijk en soms afstandelijk. Volgens insiders luistert hij wel naar feedback, maar vooral om bevestigd te krijgen wat hij eigenlijk al dacht.

Dat perfectionisme werkt averechts in de politiek, waar samenwerking en compromissen cruciaal zijn. Sommige D66’ers vrezen dat Jetten te weinig ruimte laat voor andere stemmen en te veel vasthoudt aan zijn eigen koers, wat het draagvlak binnen de partij zou kunnen aantasten.

Afnemende publieke steun en verschuivende perceptie

Waar Jetten eerder werd geprezen als het frisse, moderne alternatief in de Nederlandse politiek, lijkt dat imago nu tegen hem te werken. Veel Nederlanders ervaren zijn manier van communiceren als glad, bedacht en minder authentiek dan ze zouden willen.

Zijn beleid spreekt een deel van het land aan, maar een minstens zo grote groep ervaart zijn boodschap juist als afstandelijk of belerend.

Vooral in gebieden buiten de grote steden daalt het vertrouwen in D66.

Politieke analisten wijzen erop dat Jetten zichtbare ambities heeft voor 2050, maar dat veel mensen willen weten wat er morgen gebeurt met hun energierekening, hypotheek of boodschappenbudget. De kloof tussen visie en dagelijkse realiteit lijkt voor sommigen te groot.

Klimaatagenda: kracht en kwetsbaarheid tegelijk

Dat Jetten een uitgesproken pleitbezorger van het klimaat is, staat vast. Hij heeft jarenlang een belangrijke rol gespeeld in het vormgeven van de energietransitie en het aanscherpen van klimaatdoelen.

Maar diezelfde gedrevenheid wekt ook weerstand op. Niet iedereen is bereid of in staat om de kosten van de transitie mee te dragen.

Tegenstanders vinden dat Jetten te weinig oog heeft voor de snelheid waarmee huishoudens en bedrijven moeten omschakelen, en dat die druk te groot wordt.

Volgens critici mist hij de toon die nodig is om mensen enthousiast te maken voor verandering. Ze ervaren zijn stijl als dwingend, alsof hij zegt dat het moet — in plaats van dat we het samen doen.

Dat brengt hem in een lastige positie: zijn ambitie is duidelijk, maar zijn manier van communiceren overtuigt niet iedereen.

Een imago dat nu in de weg zit

In de afgelopen jaren wist Jetten een smetloos imago op te bouwen. Hij werd gezien als een nette, jonge politicus die goed voorbereid voor de dag kwam en zich verre hield van ruzies of grof taalgebruik.

Maar in het huidige politieke klimaat, waarin veel kiezers hunkeren naar spontaniteit en duidelijkheid, werkt dat keurige imago niet altijd meer.

Commentatoren noemen zijn optredens netjes, maar zelden bevlogen. Zijn toespraken klinken inhoudelijk sterk, maar weinig persoonlijk.

Sommigen beschrijven hem zelfs als iemand die te veel nadenkt over de boodschap, alsof er altijd communicatieadviseurs op de achtergrond meekijken.

Daardoor blijft het gevoel bestaan dat hij niet helemaal zichzelf laat zien. Voor een premier is juist dat persoonlijke vertrouwen essentieel.

Formatiedruk neemt toe voor D66

Binnen de formatiegesprekken zorgt deze veranderende perceptie voor spanning. Waar D66 vasthoudt aan Jetten als premier, lijken andere partijen juist te aarzelen.

Een deel van de potentiële coalitiepartners ziet liever een meer verbindend of neutraler gezicht aan de top. Het levert een politiek dilemma op: D66 wil haar eigen koers behouden, maar te veel vasthouden aan Jetten kan samenwerking moeilijker maken.

Daar komt bij dat de partij intern verdeeld kan raken als er te veel twijfel is over de juiste kandidaat.

Het vervangen van het gezicht van de partij kan leiden tot chaos, maar blijven vasthouden aan iemand die niet op brede steun kan rekenen, brengt evenveel risico met zich mee.

Kan Jetten het tij nog keren?

De komende maanden zijn cruciaal. Als Jetten wil bewijzen dat hij geschikt is voor het premierschap, moet hij laten zien dat hij meer kan dan beleidsstukken presenteren.

Hij moet overtuigen dat hij een leider is die mensen weet te verbinden, die luistert en die de zorgen van gewone Nederlanders serieus neemt.

Minder technocratische taal, meer aandacht voor de menselijke kant van beleid — dat is volgens experts de sleutel. Als hij die omslag weet te maken, kan hij zijn positie versterken.

Als dat niet lukt, blijft het beeld hangen dat hij wel een bekwame minister is, maar geen premier die vanzelfsprekend boven de partijen staat.

De vraag die nu leeft: ziet Nederland in hem de toekomstig leider van het land, of kiest D66 uiteindelijk voor een ander gezicht? De tijd zal het leren.

Wil je reageren op dit onderwerp? Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over de toekomst van de Nederlandse politiek.