Een geboorte die een nachtmerrie werd

Wat een van de mooiste dagen in hun leven had moeten zijn, veranderde abrupt in een tragedie voor Jeffrey (31). Zijn vrouw Kirenia (31) belandde na de bevalling van hun zoon Santiago in een coma die uiteindelijk 2,5 maand zou duren. De jonge moeder ontwaakte nooit meer, en onlangs moest Jeffrey de ondenkbare beslissing nemen haar te laten gaan.

Het verlies van zijn vrouw laat een leegte achter die niet te beschrijven is, vooral omdat Kirenia haar zoon nooit bewust heeft kunnen vasthouden, bekijken of begroeten. Voor Jeffrey blijft één herinnering pijnlijk levendig: het moment waarop de verpleegkundigen hem vroegen Santiago op Kirenia’s borst te leggen, in de hoop een reactie uit te lokken.

“Geen tinteling in haar ogen, geen kneepje”

In een interview vertelt Jeffrey dat hij nog steeds de koude stilte voelt van dat moment. “Ik hoopte op iets – een zucht, een trilling, een kneepje in mijn hand. Maar er was niets. Geen tinteling in haar ogen of kneepje toen ik Santiago op haar buik legde.”

Volgens hem voelde het alsof Kirenia al halverwege was verdwenen, hoewel machines haar lichaam nog in leven hielden. Hij spreekt over een ondraaglijke tegenstelling: de warmte van

een pasgeboren baby, gelegd op een lichaam dat niet langer reageerde.

De complicaties na de bevalling

De bevalling van Kirenia verliep aanvankelijk normaal, maar kort daarna ging het mis. Ze kreeg hevige hoofdpijn en haar bewustzijn zakte snel weg. Artsen ontdekten dat er sprake was van ernstige complicaties die leidden tot hersenschade. Ondanks snelle medische interventie gleed Kirenia weg in een diepe coma.

Haar toestand stabiliseerde maar verbeterde nooit. Jeffreys dagen werden gevuld met ziekenhuisbezoeken, gesprekken met artsen en het wanhopige vasthouden aan elke kleine hoop. “Iedere dag vroeg ik of er iets veranderd was,” vertelt hij. “En iedere dag kreeg ik hetzelfde antwoord.”

Een strijd tussen hoop en realiteit

De familie van Kirenia bleef tot het laatst geloven in een onverwacht herstel. Maar na weken zonder vooruitgang begonnen de artsen voorzichtig te adviseren over het beëindigen van de behandeling. Voor Jeffrey was het een beslissing die hem brak.

“Ik wilde vechten voor haar, maar ook eerlijk zijn tegenover haar,” zegt hij. “Ik wist dat ze dit niet gewild zou hebben. Ze was altijd iemand die het leven voluit leefde. Dit, zo vast aan apparaten, zou geen leven voor haar zijn.”

Na lang overleg met de artsen, haar ouders en zijn eigen familie, besloot Jeffrey dat het tijd was Kirenia te laten gaan. Het moment waarop de machines werden uitgezet, omschrijft hij als “het stilste én luidste moment van mijn leven”.

Een zoon die nooit een moeder zal kennen

Baby Santiago groeit nu op zonder herinneringen aan zijn moeder. Jeffrey vertelt dat dit besef hem elke dag opnieuw treft. “Hij zal haar nooit horen lachen. Nooit haar stem kennen. Het breekt me dat ik hem moet vertellen wie zijn moeder was, in plaats van dat hij het zelf mag ervaren.”

Hij bewaart foto’s van Kirenia tijdens de zwangerschap, brieven die ze schreef en video’s waarin ze lachte over de toekomst. “Dit geef ik hem mee. Dit wordt zijn manier om haar toch te leren kennen.”

Rouw en doorleven

Jeffrey probeert zijn leven nu opnieuw vorm te geven, maar het verlies blijft zwaar. De combinatie van rouw en de zorg voor een pasgeboren baby betekent dat elke dag een uitdaging is. Toch zegt hij dat Santiago hem ook kracht geeft. “Hij is het laatste stukje van haar dat ik nog heb. Hij is mijn motivatie om elke dag op te staan.”

De steun uit hun omgeving is groot. Vrienden, familie en buren helpen met oppassen, maaltijden en dagelijkse taken. Jeffrey noemt dat “de enige reden dat het leven nog enigszins vooruitgaat”.

Herinneringen die blijven leven

Ondanks de tragedie wil Jeffrey dat het verhaal van Kirenia óók gaat over wie zij was, niet alleen over hoe zij stierf. Hij omschrijft haar als warm, ambitieus en liefdevol. “Ze was iemand die overal licht bracht,” vertelt hij. “Het is hard dat juist zij zo vroeg moest gaan.”

Jeffrey hoopt uiteindelijk een stichting op te richten die steun biedt aan gezinnen die vergelijkbare tragedies meemaken. “Ik wil dat onze pijn misschien ooit iemand anders helpt,” zegt hij.

Een hartverscheurend einde, maar een blijvende liefde

Het verhaal van Jeffrey, Kirenia en Santiago is een herinnering aan hoe fragiel het leven kan zijn. Wat begon als een dag van vreugde eindigde in een hartverscheurende stilte. Toch blijft één ding onveranderd: de liefde voor Kirenia, die Jeffrey en zijn zoon voor altijd zal verbinden.