In de Haagse wandelgangen waait een stevige wind: Wierd Duk over Van Campen houdt de politieke gemoederen bezig. De keuze voor een jonge Kamervoorzitter klinkt fris, maar roept tegelijk vragen op over ervaring, transparantie en hoe besluiten tot stand komen.

In deze blog lees je wat er gezegd is, wat er achter de schermen speelt en waarom dit gesprek nog niet stilvalt.

De leeftijdskaart en het leiderschap

Een Kamervoorzitter van 35 trekt automatisch extra aandacht. Sommigen noemen het vernieuwing, anderen zien vooral het risico van weinig vlieguren. Wierd Duk plaatst het nadrukkelijk in die tweede hoek en wijst op een loopbaan die zich volledig binnen de politiek afspeelde.

Daar schuilt de kritiek: de Kamer vraagt om strakke leiding, neutraliteit en stevige ervaring in lastige debatten. De voorzitter moet de orde bewaken, spreektijd sturen en spanning tussen fracties temperen. Duk vindt dat je daarvoor niet met slechts een startbewijs, maar met bewijs van bekwaamheid aan de aftrap moet verschijnen.

Tegelijk klinkt er een ander geluid. Arend Jan Boekestijn schetst Van Campen als sociaal vaardig en toegankelijk, met een toespraak die indruk maakte. Volgens hem hoeft leeftijd geen barrière te zijn als je respect afdwingt in de zaal.

De vonk: opmerkingen over gedrag

De discussie kantelde toen een uitspraak van politiek journalist Thomas van Groningen werd aangehaald. Het signaal: Van Campen zou achter de schermen fel kunnen uitvallen. Presentator Wilfred Genee vroeg meteen of er sprake kon zijn van grensoverschrijding.

Wierd Duk liet die deur niet wagenwijd open, maar hij sloot haar ook niet. Zijn formulering was dat Van Campen kan uithalen, zonder harde kwalificatie. Precies dat schemergebied gaf het gesprek plots een andere lading.

Online ging het snel. Waar eerst ervaring en benoemingsstrategie centraal stonden, verschoof de aandacht naar gedrag en toon buiten beeld. Het voedde speculatie, ook al werden er geen concrete voorbeelden genoemd.

Derksen en het verwijt van deals

Johan Derksen was helder in zijn oordeel over de verkiezing. Hij noemde de stemming vijandig, onprofessioneel en een vorm van achterkamertjespolitiek. Het woord ’beschamend’ viel, met nadruk op het gevoel dat inhoud het verloor van afstemming tussen partijen.

Daar komt de vergelijking met Martin Bosma bij. Volgens Derksen verdiende de ervaren voorzitter een nieuwe termijn en werd hij voorbijgestreefd door een geopolitieke afspraak. Die interpretatie resoneerde bij velen die de procedure wantrouwden.

Het uitgelekte fragment van GroenLinks-Kamerlid Tom van der Lee deed daar nog een schepje bovenop. De suggestie dat steun aan de VVD-kandidaat later aan de formatietafel zou worden beloond, gaf het beeld van politieke ruil in plaats van selectie op kwaliteit.

Wat een Kamervoorzitter daadwerkelijk doet

De rol is groter dan een hamer hanteren. De voorzitter leidt debatten, bewaakt de orde en bepaalt de spreektijd. Hij of zij dempt verhitte momenten en houdt de spelregels zuiver.

Neutraliteit is daarbij de meetlat waar alles langs wordt gelegd. Bovendien staat de functie symbool voor de democratische cultuur in Den Haag. Juist in tijden van kritische kiezers wordt die symboliek luid meegewogen.

Daarom is de route naar de stoel net zo belangrijk als de persoon die erop zit. Als de weg ernaartoe voelt als ruilhandel, weegt dat zwaar in de beeldvorming.

Is fel hetzelfde als ongeschikt?

Duk suggereerde geen harde grensoverschrijding, maar wees wel op het risico van een vurige stijl. Sommige Kamerleden ervaren directheid als prettig, anderen als scherp. In een rol waar rust en gelijkheid leidend zijn, kan zo’n profiel botsen.

Toch blijft het bij signalen, niet bij vaststaande feiten. De nieuwsgierigheid groeit, maar het oordeel is nog niet gegrond in concrete incidenten. Intussen staat elke beweging van de nieuwe voorzitter onder extra toezicht.

Boekestijns rem op de storm

Te midden van de ophef probeert Boekestijn de temperatuur te laten zakken. Hij wijst op sociale intelligentie en uitstraling als kwaliteiten die pas zichtbaar worden in de praktijk. Volgens hem is het te vroeg om conclusies te trekken.

Hij verwijst naar voorzitters die eerst onderschat werden en later lof ontvingen. Die vergelijking klinkt hoopvol, maar overtuigt niet iedereen in het huidige klimaat. Het gevoel is simpelweg nog te vers, de emoties te hoog.

Politieke cultuur onder het vergrootglas

Onder deze casus ligt een bredere vraag: hoe worden functies verdeeld en wie bepaalt de maatstaf? Het beeld dat partijpolitiek soms zwaarder weegt dan kwaliteit leeft al langer. De huidige commotie geeft dat idee opnieuw zuurstof.

Mensen willen helderheid over hoe benoemingen tot stand komen. Niet via geruchten en rooksignalen, maar via begrijpelijke uitleg en transparante keuzes. Dat verlangen schuurt met verhalen over afspraken achter gesloten deuren.

Waarom het debat niet uitdooft

Er spelen tegelijk meerdere prikkels die elkaar versterken. De jonge leeftijd van de voorzitter, de kritiek op de procedure en de suggestie van hard optreden backstage. Plus het uitlekken van een fragment dat de indruk van deals voedt.

Samen maakt dat een cocktail die talkshows, podcasts en tijdlijnen blijft vullen. Zolang er geen nieuwe feiten of overtuigende praktijkvoorbeelden zijn, houdt het speculatieve deel stand. En elk optreden van de voorzitter krijgt daardoor extra gewicht.

Wat deze aanstelling van ons vraagt

Misschien is dit vooral een test voor ons vertrouwen in processen. Een Kamervoorzitter is geen solist, maar een rol met zichtbare en onzichtbare invloed. Als de route naar die rol betwist wordt, staat meteen het hele orkest op scherp.

De kern blijft: orde, neutraliteit, spelregels en respect. Wie daar goed op scoort, wint tijd en draagvlak. Wie struikelt, krijgt het dubbele terug aan kritiek.

Quote

’Uit politieke overwegingen een ervaren voorzitter vervangen door een jong iemand zonder ervaring — dat is toch niet goed?’ Die zin van Wierd Duk vat het gevoel van veel critici samen. Het is tegelijk een lat die de nieuwe voorzitter dagelijks zal voelen.

Wat je nu wél zeker weet

De aanstelling van Van Campen draait niet alleen om leeftijd, maar ook om vertrouwen en procedure. Kritiek gaat zowel over vermeende politieke ruil als over gedrag achter de schermen. Anderen benadrukken juist sociale vaardigheden en het belang van kansen in de praktijk.

De vraag die blijft hangen

Is Van Campen de voorzitter die de Kamer nu nodig heeft? Het antwoord volgt niet uit een talkshowcitaat, maar uit maanden van praktijk. Elke beslissing, elke ingreep en elke toonzetting wordt onderdeel van dat verslag.

FAQ

Wat bedoelen critici met Wierd Duk over Van Campen?

Zij doelen op Duks twijfels over leeftijd, ervaring en signalen over fel optreden, plus zijn bredere kritiek op de politieke route naar de benoeming.

Waarom speelt leeftijd zo’n grote rol in deze discussie?

Omdat tegenstanders leeftijd koppelen aan beperkte werkervaring, terwijl voorstanders zeggen dat respect en sociale vaardigheden belangrijker zijn dan jaren op de teller.

Gaat het vooral om gedrag of om achterkamertjespolitiek?

Beide thema’s lopen door elkaar: er zijn vragen over felheid achter de schermen én over mogelijke politieke deals bij de keuze voor de voorzitter.

Wat is de belangrijkste taak van de Kamervoorzitter in dit debat?

De voorzitter moet orde houden, neutraal optreden, spreektijd bewaken en spanningen dempen, en staat symbool voor de democratische cultuur in Den Haag.

Waarom is dit onderwerp nog niet klaar?

Omdat meerdere factoren samenkomen: leeftijd, kritiek op de procedure, een uitgelekt fragment over beloning aan de formatietafel en de vraag naar gedrag buiten beeld, waardoor het gesprek blijft doorgaan.