Gianny-Davey (12) – De vrolijke jongen die tijdens een noodlottig weekend door zijn eigen vader van het leven werd beroofd

Op 29 december 2024 voltrok zich in Groningen een tragedie die Nederland diep raakte. De twaalfjarige Gianny-Davey, een jongen vol energie, humor en liefde, verloor tijdens een weekend bij zijn vader zijn leven. Wat een gewoon bezoek had moeten zijn, eindigde in een nachtmerrie waar niemand ooit op voorbereid kan zijn.

Volgens de eerste bevindingen bracht Gianny-Davey de kerstvakantie door bij zijn vader, die in Groningen woonde. Niets wees erop dat er iets mis zou kunnen gaan. De jongen sprak nog vrolijk met zijn moeder, Gillian, voordat hij vertrok. Het was een afscheid dat, zonder dat iemand het wist, hun laatste zou zijn.

Die avond ging alles mis. De vader, die later verklaarde in een psychotische toestand te hebben verkeerd, stak zijn zoon neer in hun woning. Wat er precies in zijn hoofd omging, blijft onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat een onschuldige jongen zijn leven verloor door de hand van iemand die hem had moeten beschermen.

Voor de moeder, familie en vrienden van Gianny-Davey is het verlies ondraaglijk. Zijn kamer thuis is nog precies zoals hij die achterliet: zijn schoolspullen liggen op het bureau, zijn voetbalshirt hangt aan de stoel, zijn lievelingsspeelgoed staat naast het bed. Gillian vertelt dat ze elke ochtend even de deur opent, alsof hij elk moment zou kunnen binnenlopen. “Hij was mijn zonnetje,” zegt ze. “Altijd vrolijk, altijd zorgzaam. Ik mis zijn lach, zijn stem, alles aan hem.”

Gianny-Davey stond bekend als een jongen die altijd anderen wilde helpen. Hij speelde voetbal bij zijn club in Almere en droomde ervan om later profvoetballer te worden. Zijn teamgenoten herinneren zich een enthousiaste jongen die nooit opgaf en altijd lachte, zelfs als zijn ploeg verloor.

De gemeenschap reageerde geschokt op het nieuws. Op scholen, sportvelden en in buurthuizen werden herdenkingen gehouden. Mensen plaatsten bloemen, kaarsen en knuffels om hun medeleven te tonen. In heel Nederland deelden mensen berichten van steun aan de familie. De naam Gianny-Davey werd een symbool van onschuld en van hoe kwetsbaar het leven kan zijn.

Ondertussen bereidt de rechtbank in Groningen zich voor op het proces tegen de vader. De man heeft bekend en verklaard dat hij handelde tijdens een psychose. Deskundigen onderzoeken zijn geestelijke toestand om te bepalen of hij toerekeningsvatbaar was. De zaak roept moeilijke vragen op: hoe kon dit gebeuren, had het voorkomen kunnen worden, en hoe gaat een samenleving om met ouders die psychisch ziek zijn maar toch zorg dragen voor hun kinderen?

Wat de uitkomst van het proces ook zal zijn, voor de moeder en de nabestaanden zal er nooit genoeg gerechtigheid zijn. Geen straf of verklaring kan het verlies ongedaan maken. Wat overblijft is de herinnering aan een jongen die veel te jong is gestorven — een kind dat het leven omarmde met open armen en wiens glimlach in het hart van velen blijft voortleven.

“Hij was mijn alles,” zegt zijn moeder zacht. “Ik zal hem nooit loslaten. Hij leeft voort in alles wat ik doe, in alles wat ik ben.”

De dood van Gianny-Davey is een tragedie die woorden te boven gaat, maar ook een herinnering aan de noodzaak van aandacht voor geestelijke gezondheid, liefde en zorg binnen gezinnen. In zijn korte leven bracht hij warmte en licht aan iedereen om hem heen. En dat licht, hoe klein het ook lijkt, zal blijven branden – in herinnering aan Gianny-Davey.