Een warm afscheid in Hooglede

In zijn geboortedorp Hooglede nam wielrenner Tim Declercq (36) zaterdag afscheid van het profpeloton. Geen somber vaarwel, maar een feest vol emotie, humor en vriendschap — precies zoals ‘El Tractor’ zelf het wou. Honderden supporters, familieleden en collega-renners verzamelden om de man die jarenlang het werkpaard van het peloton was, een laatste keer te eren.

Het programma was even verrassend als hartverwarmend: een kinderkoers met zonen van bekende renners, gevolgd door een criterium met een wel heel bijzondere bevoorrading.

De jongste generatie trapt af

De middag begon met het enthousiasme van tientallen kinderen die hun idolen mochten imiteren. Onder de deelnemers bevonden zich onder meer Georges van Aert, Jules Merlier en Aloïs Lampaert — namen die duidelijk de wielertraditie in ere houden.

De jonge rennertjes moesten een parcours van 450 meter afleggen, aangemoedigd door luid gejuich van het publiek. Uiteindelijk sprintte Georges van Aert knap naar een derde plaats, terwijl bij de meisjes de dochter van feestvarken Tim Declercq zelf een sterke tweede plaats behaalde.

“De opvolging lijkt verzekerd,” klonk het lachend bij de toeschouwers, terwijl trots en ontroering hand in hand gingen.

Papa’s in actie – maar met een knipoog

Na de kinderkoers was het tijd voor de papa’s. Bekende namen als Merlier, Van Aert, Lampaert en natuurlijk Declercq zelf stapten op de fiets voor een ludiek criterium door Hooglede.

Het was geen wedstrijd om titels of trofeeën, maar om plezier, kameraadschap en herinneringen. Toch gingen de benen nog eens voluit, alsof het weer koersdag was in de Tour. Maar wat dit criterium écht onvergetelijk maakte, was de bevoorrading na 27 ronden.

Geen waterflessen, geen isotone drankjes — maar bier.

Een ad fundum als eerbetoon

De renners werden aangemoedigd om hun beker zo snel mogelijk leeg te drinken in een collectieve “ad fundum”. Het leverde hilarische taferelen op.

Merlier toonde zich ook hier een echte kampioen en kroonde zich tot winnaar van de bierdrinking-sprint. Voor Van Aert verliep het iets moeilijker: met een brede glimlach gaf hij toe dat dit “niet zijn sterkste discipline” was.

Declercq genoot zichtbaar van het moment. Lachen, pinten, en verhalen over jarenlange vriendschappen vulden de namiddag.

Eerbetoon aan een onvermoeibare renner

Tim Declercq, jarenlang de trouwe helper in de grootste koersen, stond bekend als een renner die zichzelf altijd volledig gaf voor zijn ploegmaten. Hij was de man die in weer en wind het tempo bepaalde, het gat dichtreed, en de kopmannen in stelling bracht.

Zijn bijnaam ‘El Tractor’ — verwijzend naar zijn onverwoestbare werkethiek — werd in Hooglede dan ook met trots gescandeerd. “Hij was nooit de man van de headlines, maar wel van het hart,” zei een supporter ontroerd.

Voor Declercq zelf voelde het afscheid als een sluitstuk van een prachtige reis:

“Ik heb altijd gekoerst met passie. Vandaag zie ik wat dat allemaal heeft betekend. Het is niet het einde, maar een nieuw begin.”

Een feest vol vriendschap en dankbaarheid

Het afscheid in Hooglede was meer dan een sportmoment — het was een viering van menselijkheid, eenvoud en de liefde voor de koers.

Tussen pintjes, applaus en kinderlijk gejoel door klonk één boodschap luid en duidelijk:

Tim Declercq mag dan gestopt zijn met koersen, maar in de harten van wielerliefhebbers blijft hij voor altijd rijden.