TBS van moordenaar Romy opnieuw verlengd – waarom durft de rechtbank hem nog niet vrij te laten?

Acht jaar na de gruwelijke moord op de 14-jarige Romy Nieuwburg uit Hoevelaken is de dader, Brian N., opnieuw in het nieuws. De rechtbank Midden-Nederland heeft donderdag besloten dat zijn TBS-maatregel met dwangverpleging met twee jaar wordt verlengd. Volgens deskundigen is hij nog niet klaar om zelfstandig terug te keren in de maatschappij — ondanks jarenlange therapie.

Een misdrijf dat Nederland schokte

Het was juni 2017 toen Nederland ontwaakte in shock. De 14-jarige Romy werd verkracht en gewurgd, vlak bij haar woonplaats Hoevelaken. De dader bleek haar leeftijdsgenoot, een jongen uit dezelfde omgeving.

Omdat hij destijds minderjarig was, kon hij niet als volwassene worden berecht. Hij kreeg één jaar jeugddetentie en een zogeheten PIJ-maatregel (Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen) — de zwaarste sanctie binnen het jeugdstrafrecht.

Tijdens zijn behandeling kwam naar voren dat Brian N. kampte met ernstige psychische stoornissen, waaronder problemen met impulsen en seksuele drang. Nadat zijn PIJ-periode afliep, werd die in overleg met deskundigen omgezet in TBS met dwangverpleging, een maatregel die in uitzonderlijke gevallen ook bij voormalige minderjarigen kan worden toegepast.

Langzaam herstel, maar nog risico’s

Volgens het meest recente rapport van de behandelkliniek maakt Brian N. “zichtbare stappen vooruit”. Hij volgt therapieën, toont meer zelfinzicht en werkt mee aan gesprekken over zijn delict. Toch vinden zijn therapeuten het te vroeg om hem vrij te laten.

Het risico op herhaling van seksueel of gewelddadig gedrag wordt nog altijd als aanwezig beschouwd. In sommige situaties zou hij moeite hebben met grenzen, vooral tegenover vrouwelijke begeleiders. Daarom gelden er strenge veiligheidsregels binnen de kliniek: gesprekken met vrouwelijke therapeuten vinden alleen plaats onder toezicht of met een tweede behandelaar in de ruimte.

De rechtbank nam die waarschuwingen over. “Er is sprake van ontwikkeling, maar ook van blijvende kwetsbaarheden,” aldus het vonnis. “Een voortijdige beëindiging van de TBS zou het recidiverisico te groot maken.”

Een lange weg van behandeling

Sinds zijn opname is Brian N. in verschillende instellingen behandeld, van gesloten jeugdafdelingen tot gespecialiseerde TBS-klinieken. Het doel is niet alleen zijn gedrag te controleren, maar ook inzicht te geven in emoties, empathie en de gevolgen van zijn daad.

Deskundigen benadrukken dat TBS geen strafverlenging is, maar een maatregel ter bescherming van de samenleving. Pas wanneer de kans op herhaling voldoende laag is, mag iemand stap voor stap resocialiseren — bijvoorbeeld door begeleid verlof of proefverlof.

Voor Brian N. is dat moment nog niet aangebroken. Zijn behandelaren spreken van “voorzichtige vooruitgang, maar geen structurele stabiliteit”.

De pijn van de nabestaanden

Voor de ouders en familie van Romy Nieuwburg blijft de zaak een voortdurende beproeving. Zij waren aanwezig bij de zitting in Utrecht, maar deden geen publieke verklaring. In eerdere interviews lieten ze weten dat ze hopen dat “de maatschappij nooit vergeet wat er met Romy is gebeurd”.

In Hoevelaken wordt het meisje nog altijd herdacht; haar naam staat symbool voor een generatie die werd geraakt door jeugdgeweld dat niemand had voorzien.

Een zeldzaam juridisch traject

De verlenging van TBS bij iemand die zijn delict als minderjarige pleegde, is uitzonderlijk. Juristen wijzen erop dat de zaak van Brian N. toont hoe dun de scheidslijn kan zijn tussen jeugd- en volwassenstrafrecht.

Hoewel hij pas 14 was, werden zijn daden als extreem gewelddadig en berekend gezien. “Dit is een casus die in de geschiedenis van het Nederlandse strafrecht zal blijven opduiken in discussies over jeugddelinquentie,” aldus een juridisch expert van de Universiteit Leiden.

Wat nu volgt

De komende twee jaar blijft Brian N. onder behandeling in een gesloten kliniek. Daarna zal opnieuw worden beoordeeld of verdere verlenging nodig is. Zijn traject wordt nauwlettend gevolgd door het ministerie van Justitie, dat het dossier bestempelt als “hoogrisicozaak”.

Of hij ooit zal terugkeren in de samenleving blijft onzeker. Voor velen is één ding duidelijk: zolang de schaduw van Romy’s dood blijft hangen, zal ook Nederland niet snel rust vinden.