Een droomreis met een fatale afloop

Wat begon als een welverdiende droomreis eindigde in tragedie voor de 80-jarige Britse toeriste Suzanne Rees. De vitale tachtiger, die haar pensioen wilde vieren met een cruise rond de Australische kust, werd afgelopen zondag dood teruggevonden op een afgelegen eiland in de buurt van Queensland. Het cruiseschip waarop ze reisde, was uren eerder vertrokken — zonder haar.

De omstandigheden van haar dood laten niemand onberoerd. De lokale politie bevestigt dat het lichaam van Rees werd aangetroffen op een rotsachtige kuststrook, enkele kilometers verwijderd van de aanlegplaats waar het schip eerder die ochtend lag aangemeerd. De vrouw was, naar alle waarschijnlijkheid, achtergelaten toen het schip vertrok.

De woede van een dochter

De familie van Suzanne Rees reageert geschokt en woedend. Haar dochter Katherine spreekt van “een onbegrijpelijke nalatigheid” van de rederij. “Mijn moeder was een fitte, zelfstandige vrouw,” vertelt ze. “Ze reisde alleen, maar ze was altijd voorzichtig. Hoe kan een cruiseschip vertrekken zonder te controleren of alle passagiers aan boord zijn? Ze stierf helemaal alleen. Dat beeld laat me niet meer los.”

Volgens Katherine kreeg de familie pas uren later bericht dat haar moeder vermist werd. “We kregen een telefoontje van de cruiseorganisatie dat ze niet was opgestapt na een excursie. Tegen de tijd dat de kustwacht haar vond, was het al te laat.”

Een fatale fout aan boord

Het cruiseschip — een luxe vaartuig dat meer dan 2.000 passagiers vervoerde — zou volgens de rederij “alle standaardprocedures” hebben gevolgd. Toch blijkt uit eerste getuigenissen dat er mogelijk ernstige fouten zijn gemaakt bij de terugkeer van passagiers na een excursie aan land.

Een bemanningslid, dat anoniem wil blijven, verklaarde dat er die ochtend verwarring was bij het tellen van de passagiers. “Het was druk en chaotisch. Er waren meerdere excursiegroepen en sommige namen werden meerdere keren afgevinkt. Pas later, toen het schip al onderweg was, kwam men erachter dat iemand ontbrak.”

De rederij heeft aangekondigd dat er een intern onderzoek loopt, maar de Australische autoriteiten onderzoeken inmiddels of er sprake is van nalatigheid.

Eenzaam einde op een paradijselijk eiland

Het eiland waar Suzanne werd gevonden, staat bekend als een populaire snorkel- en wandelbestemming. Volgens de lokale politie lijkt ze te zijn afgedwaald van het pad en mogelijk onwel te zijn geworden. Door de afgelegen ligging duurde het uren voordat reddingsteams ter plaatse konden komen.

Een lokale bewoner beschreef de plek als “prachtig maar genadeloos”. “Er is weinig schaduw, geen drinkbaar water en het kan er overdag verstikkend heet worden. Alleen overleven daar is bijna onmogelijk.”

De schokgolf door de cruise-industrie

De zaak werpt opnieuw een schaduw over de veiligheid aan boord van grote cruiseschepen. Reisbureaus en maritieme experts benadrukken dat de controle van passagierslijsten cruciaal is, maar in de praktijk vaak wordt uitgevoerd onder tijdsdruk.

“Het is een menselijk systeem,” zegt maritiem expert Harold De Vries. “Als er haast is, als er excursies overlappen, kunnen er fouten ontstaan. Maar dat mag nooit betekenen dat een mens achterblijft op een eiland. Dit is onaanvaardbaar.”

De zoektocht naar gerechtigheid

De familie Rees heeft inmiddels een advocaat ingeschakeld en overweegt juridische stappen tegen de rederij. “We willen geen geld, we willen antwoorden,” zegt Katherine. “Mijn moeder verdiende beter. Niemand zou op deze manier moeten sterven.”

Ze beschrijft haar moeder als een energieke vrouw, die nog graag reisde en genoot van het leven. “Ze hield van avontuur. Ze had altijd een glimlach en zei vaak dat je nooit te oud bent om iets nieuws te proberen. Dat haar leven op zo’n eenzame en zinloze manier moest eindigen, is ondraaglijk.”

Een harde les voor de reiswereld

De tragedie van Suzanne Rees is niet alleen een persoonlijk drama, maar ook een wake-upcall voor de internationale cruise-industrie. Het roept vragen op over verantwoordelijkheid, controle en zorgplicht tegenover reizigers — vooral ouderen die alleen reizen.

Voor haar dochter blijft er vooral leegte. “Ik hoop dat ze niet bang was,” zegt Katherine zacht. “Dat ze wist dat we van haar hielden. En dat de wereld nu leert van wat er met haar is gebeurd, zodat niemand ooit nog achtergelaten wordt.”

Een luxecruise, een paradijselijk eiland, en een vrouw die nooit had mogen verdwijnen.

Wat bedoeld was als een reis van rust en schoonheid, werd een pijnlijke herinnering aan hoe dun de lijn kan zijn tussen zorgeloos avontuur en dodelijke nalatigheid.