In 2023 verscheen Geert Wilders nog in de studio van het AD, klaar om vragen van lezers te beantwoorden en zijn visie op Nederland te delen. Een jaar later is alles anders. De PVV-leider, die zijn partij met afstand aanvoert in de peilingen, lijkt deze campagne te varen op een nieuwe strategie: selectie en schaarste. Hij verschijnt zelden, kiest zorgvuldig waar en wanneer hij spreekt, en laat steeds vaker uitnodigingen van landelijke media onbeantwoord.

Wat begon als een veiligheidskwestie – vanwege een dreiging die Wilders al jarenlang omringt – is inmiddels uitgegroeid tot een bewuste communicatiestrategie. Zijn afwezigheid is niet langer slechts een gevolg van omstandigheden, maar een keuze die past in een bredere campagneaanpak waarin controle en mystiek centraal staan.

Van mediavriendelijk naar mediagereserveerd

Tijdens de verkiezingscampagne van 2023 was Wilders nog zichtbaar aanwezig in talkshows, radioshows en podcasts. Hij bezocht redacties, nam deel aan debatten en beantwoordde lezersvragen. Dat leverde hem niet alleen extra media-aandacht op, maar hielp ook het beeld van de “redelijke Wilders” versterken — iemand die, na jaren van oppositie, klaar leek om te regeren.

In 2025 is die toon verdwenen. Interviews bij Nieuwsuur en het NOS Radio 1 Journaal werden vroegtijdig afgezegd, terwijl ook het AD vergeefs wachtte op een reactie. Hoofdredacteur Rennie Rijpma reageerde teleurgesteld:

“Het is spijtig dat enkele partijleiders niet in gesprek willen met ons over kwesties die onze lezers raken. Wilders blijft zelfs zonder afmelding weg. Het AD bereikt mensen van links tot rechts. Wij zien het als onze taak om alle grotere partijen te ontvangen én te bevragen.”

Het contrast met 2023 is scherp. Waar Wilders toen nog overal te zien was, beperkt hij zijn publieke optredens nu tot enkele zorgvuldig gekozen momenten.

De logica van schaarste

Volgens communicatiedeskundigen past deze aanpak in een bewuste strategie van ‘media-schaarste’. Door minder zichtbaar te zijn, wordt elke verschijning van Wilders een gebeurtenis op zich. Zijn woorden wegen zwaarder, zijn optredens trekken meer kijkers, en zijn afwezigheid voedt de nieuwsgierigheid.

Zoals politicoloog Julia Wouters het formuleert:

“Wilders creëert een soort politieke exclusiviteit. Als hij wél spreekt, lijkt het alsof de hele natie luistert. En dat gevoel van zeldzaamheid is goud waard in een tijd waarin politici elkaar verdringen op televisie.”

Bovendien past het bij Wilders’ beeldvorming als outsider — iemand die zich niet laat dicteren door de ‘oude’ media, maar rechtstreeks tot het volk spreekt via sociale netwerken en eigen kanalen. Daarmee houdt hij volledige controle over zijn boodschap én over het moment waarop hij die naar buiten brengt.

Tussen veiligheid en strategie

Officieel speelt veiligheid nog steeds een rol. De PVV-leider leeft al jaren onder zware beveiliging, en recentelijk werd opnieuw melding gemaakt van dreiging. Maar zelfs vóórdat deze bekend werd, was duidelijk dat Wilders selectiever te werk ging dan voorheen.

Zijn partij communiceert kort en strak. Campagnevideo’s worden tot in de puntjes geregisseerd, publieke optredens blijven schaars, en spontane ontmoetingen met de pers zijn vrijwel verdwenen.

Voor veel media is dat frustrerend. Kranten als het AD, NRC en Trouw kregen meer dan zestig lezersvragen binnen voor Wilders, maar geen enkele werd beantwoord. “We hopen dat hij bij de volgende campagne weer gewoon verschijnt,” aldus Rijpma.

Effect op kiezers

Opmerkelijk genoeg lijkt de nieuwe strategie vooralsnog goed uit te pakken. In de nieuwste peilingen stijgt de PVV opnieuw en verstevigt de partij haar positie als de grootste politieke kracht van Nederland.

Veel kiezers geven aan dat ze juist waarderen dat Wilders zich niet laat meeslepen door de “mediahype”. Zijn afstandelijkheid wordt gelezen als bewijs van vastberadenheid: iemand die zich niet laat afleiden, maar gefocust blijft op zijn boodschap.

Toch is er ook kritiek. Tegenstanders waarschuwen dat het ontwijken van onafhankelijke media afbreuk doet aan de democratische transparantie. “Een politicus die premier wil worden, hoort zich te laten bevragen door journalisten,” stelt politiek verslaggever Fons Lambie van RTL Nieuws. “Wie de macht ambieert, moet ook bereid zijn verantwoording af te leggen.”

Een stilte die spreekt

De stilte van Wilders is dus niet leeg; ze is strategisch gevuld. Elk niet-gegeven interview, elk afgezegd debat en elke gemiste talkshow-uitzending vormt onderdeel van een zorgvuldig opgebouwd narratief.

Door afstand te nemen, positioneert hij zichzelf boven het rumoer van de politieke dag. Zijn afwezigheid wordt zo een vorm van aanwezigheid — een boodschap op zich.

De vraag is alleen hoe lang dat werkt. Want op het moment dat de kiezer meer uitleg, nuance of concrete plannen verlangt, kan de stilte tegen hem gaan werken.

Tot die tijd lijkt Geert Wilders echter precies te weten wat hij doet: minder praten om meer te zeggen.

; ; ;   Tiếp tục đọc