Wat begon als een gewone schoolochtend in Antwerpen, eindigde in een tragedie die de stad diep heeft geraakt. De 9-jarige Jidel kwam om het leven nadat hij op de Provinciestraat werd aangereden door een politiecombi die onderweg was naar een dringende interventie. Maandenlang bleef de vraag hangen: had dit kunnen worden voorkomen? Nu, na een uitgebreid onderzoek, heeft het parket van Antwerpen het dossier officieel geseponeerd. De conclusie: het ongeval was tragisch, maar onvermijdelijk.

Een fatale oversteek

De ochtend van het ongeval verliep zoals zovelen. Jidel, een jongen vol leven, was onderweg naar school met zijn fiets. Toen hij besloot over te steken op een zebrapad in de drukke Provinciestraat, naderde een politievoertuig met zwaailichten en sirene. De combi was onderweg naar een dringende oproep, een situatie waarin elke seconde telt. Op datzelfde moment kwam Jidel achter een stilstaande auto vandaan — en werd in één klap geraakt.

Omstanders zagen hoe hulpdiensten onmiddellijk begonnen met reanimatie. “Ze deden echt alles wat ze konden,” vertelde een buurtbewoner later. “Maar je zag meteen dat het heel ernstig was.” Ondanks alle inspanningen overleed Jidel ter plaatse. De buurt was in shock. Spontaan verschenen bloemen, kaarsen en kindertekeningen op de plek van het ongeval.

Een pijnlijke zoektocht naar antwoorden

De impact van het drama leidde tot een grondig onderzoek, geleid door het parket van Antwerpen en het Comité P, de toezichthoudende instantie voor politiediensten. De centrale vraag: had de politieman achter het stuur iets anders kunnen doen om de aanrijding te vermijden?

Volgens het parket werd alles tot in detail onderzocht. Er zijn snelheidsmetingen uitgevoerd, camerabeelden bekeken, getuigen gehoord en een verkeersdeskundige werd aangesteld om de situatie te reconstrueren.

De conclusie van dat onderzoek is helder, maar moeilijk te verteren: het ongeval was niet te vermijden.

“De aanleiding was onvermijdbaar”

Kristof Aerts, woordvoerder van het parket van Antwerpen, verwoordde het zo:

“De aanleiding was onvermijdbaar geworden voor de politieman in kwestie, gelet op de omstandigheden en de manier waarop de andere voertuigen geparkeerd stonden. De fietser stak over langs de achterzijde van die voertuigen. Het gaat dus om een tragisch ongeval, maar er is geen reden om uit te gaan van strafrechtelijke onvoorzichtigheid van de politieman.”

De politiecombi reed volgens de regels met prioriteit — sirene aan, zwaailichten actief — en de bestuurder had geen alcohol of drugs in het bloed. De verkeersdeskundige bevestigde dat de zichtlijn van de bestuurder ernstig werd belemmerd door stilstaande voertuigen. Daardoor kon de aanrijding in die fractie van een seconde niet meer worden voorkomen.

Eind augustus besloot het parket de zaak te seponeren wegens het ontbreken van strafbare nalatigheid. Nu, enkele weken later, werd die beslissing officieel naar buiten gebracht.

Een stad in rouw, maar ook in berusting

In de dagen na het ongeval heerste diepe verslagenheid in de wijk. Jidel werd door velen gekend — als vrolijke, behulpzame jongen die altijd met zijn fiets op pad was. Scholen in de buurt hielden een minuut stilte en buurtbewoners kwamen samen om steun te betuigen aan het gezin.

Toch overheerst bij sommigen ook een gevoel van machteloosheid. “Dat het onvermijdelijk was, maakt het niet minder erg,” zegt een moeder die in de straat woont. “Je kind naar school sturen zou nooit levensgevaarlijk mogen zijn.”

Breder maatschappelijk debat

De zaak rond Jidel legt ook grotere kwesties bloot: de veiligheid van oversteekplaatsen in stadswijken, de zichtbaarheid van kinderen in het verkeer en de risico’s van prioritaire ritten van hulpdiensten in dichtbevolkte gebieden.

Volgens verkeersdeskundigen is het probleem structureel. “In stedelijke omgevingen waar veel auto’s dubbel parkeren en zichtlijnen worden geblokkeerd, zijn zulke situaties levensgevaarlijk,” zegt mobiliteitsexpert Pieter Van Osta. “Zelfs een ervaren bestuurder met sirene kan dan niets meer doen.”

De Antwerpse politie zegt intussen lessen te trekken uit het drama. Er wordt gekeken naar verbeterde veiligheidsinstructies en samenwerking met stadsdiensten om zichtlijnen bij drukke kruispunten vrij te houden.

Geen straf, maar wel verdriet

Hoewel het sepot betekent dat er geen strafrechtelijke vervolging komt, blijft het leed onmetelijk. Voor de nabestaanden is het verlies van hun zoon een wond die nooit helemaal zal genezen.

Het parket benadrukt dat “seponeren” niet betekent dat de zaak onbelangrijk is, maar dat de feiten geen misdrijf uitmaken. De beslissing is dan ook juridisch sluitend, maar emotioneel blijft ze zwaar om te dragen.

Een wijkagent vatte het misschien het best samen:

“Dit is het soort gebeurtenis dat je nooit vergeet. Niet voor de familie, niet voor de collega achter het stuur, niet voor de stad.”

Een tragische spiegel van de samenleving

Wat er in de Provinciestraat gebeurde, is meer dan een individueel drama. Het is een spiegel van de hedendaagse stedelijke realiteit: steeds drukkere wegen, meer prikkels, minder overzicht.

De zaak-Jidel herinnert ons eraan hoe dun de grens is tussen routine en ramp, tussen leven en verlies. En dat zelfs in een wereld van sirenes, regels en prioriteiten, sommige tragedies gewoon niet te vermijden zijn.