Wat bedoeld was als een vredig symbool van inclusiviteit en acceptatie, is in een Limburgs dorp ontaard in een felle controverse. Een regenboogbankje, geplaatst in een plaatselijk park om diversiteit te vieren, is afgelopen week zwart overschilderd door een groep mannen die naar eigen zeggen “genoeg hadden van al dat gedoe met die regenboogkleuren.” Het incident heeft in de regio een scherpe discussie op gang gebracht over vrijheid van meningsuiting, tolerantie en de zichtbaarheid van de LGBTQ+-gemeenschap in het publieke domein.

Het bankje, dat nog maar kort geleden was geplaatst door de gemeente in samenwerking met lokale jongerenorganisaties, moest dienen als teken van verbinding. De kleuren van de regenboog — inmiddels wereldwijd symbool voor de LGBTQ+-beweging — moesten laten zien dat iedereen welkom is, ongeacht seksuele voorkeur of genderidentiteit. Maar niet iedereen in de buurt dacht daar hetzelfde over.

‘Niet onze kinderen verzouwen!’

Volgens getuigen vond de vernieling plaats in de nacht van vrijdag op zaterdag. Buurtbewoners hoorden lawaai in het park en ontdekten de volgende ochtend dat het kleurrijke bankje volledig zwart geschilderd was. Op de rugleuning stond met witte verf geschreven: “Niet onze kinderen verzouwen!”

Een van de omwonenden vertelt: “Ik schrok toen ik het zag. Het is maar een bankje, maar blijkbaar roept het bij sommigen heel veel emoties op. Het laat zien hoe verdeeld mensen nog steeds zijn.”

De gemeente heeft inmiddels aangifte gedaan van vandalisme en laat het bankje herstellen. Burgemeester Marleen Verbeek noemt het incident “teleurstellend en pijnlijk.” “Een regenboogbankje is geen provocatie, maar een uitnodiging tot gesprek en begrip. Dat sommigen dit zo agressief afwijzen, toont dat er nog veel werk te doen is.”

Symboliek en weerstand

De regenboogkleuren zijn de laatste jaren steeds vaker te zien in het straatbeeld — als zebrapaden, muurschilderingen of openbare zitbanken. Voor velen staan ze symbool voor gelijkheid, zichtbaarheid en acceptatie. Toch groeit bij een deel van de bevolking de weerstand.

Sommigen vinden dat de symboliek te nadrukkelijk aanwezig is. “Je kunt niet eens meer door het centrum lopen zonder regenboogkleuren te zien. Het wordt te veel gepusht,” zegt een voorbijganger. Anderen menen dat de kritiek niets met haat te maken heeft, maar met het gevoel dat bepaalde thema’s “overbelicht” worden in de publieke ruimte.

Een socioloog aan de Universiteit Maastricht ziet in de vernieling een teken van maatschappelijke spanning. “Nederland wordt vaak gezien als tolerant land, maar dat betekent niet dat iedereen zich comfortabel voelt met hoe inclusiviteit wordt gepresenteerd. Regenbooginitiatieven raken aan diepgewortelde overtuigingen over identiteit, opvoeding en traditie.”

Gemeenschap verdeeld

In het Limburgse dorp lopen de meningen uiteen. Waar de een spreekt van een haatdaad, vindt de ander het een ‘stille protestactie’. Een lokale ondernemer zegt: “Ik ben zelf niet tegen homo’s of zo, maar waarom moet alles in regenboogkleuren? Laat kinderen gewoon kinderen zijn.”

Tegenover die stem van kritiek staan inwoners die het juist belangrijk vinden om kleur te bekennen. “Dit bankje stond er niet om iemand te dwingen, maar om te laten zien dat iedereen meetelt. Wat er nu is gebeurd, voelt als een stap terug,” zegt een jonge bewoner die betrokken was bij het oorspronkelijke project.

Herstel en hoop

De gemeente heeft aangekondigd dat het bankje binnen enkele dagen opnieuw zal worden geschilderd — ditmaal weer in regenboogkleuren. Daarnaast wordt overwogen om in samenwerking met scholen en lokale organisaties een gesprek te organiseren over diversiteit en respect.

“Een regenboogbankje is slechts verf en hout, maar wat het vertegenwoordigt is veel groter,” aldus de burgemeester. “We kunnen niet toestaan dat angst of woede de overhand neemt. Dit dorp moet een plek blijven waar iedereen zichzelf mag zijn.”

Het incident in Limburg is daarmee meer dan een vandalismezaak: het is een spiegel voor een samenleving die nog altijd zoekt naar de juiste balans tussen vrijheid van mening en respect voor diversiteit. Terwijl het bankje binnenkort zijn kleuren terugkrijgt, blijft de vraag hangen of de gemeenschap er klaar voor is om ook de boodschap ervan écht te omarmen.