Wat een van de mooiste dagen van hun leven moest worden, veranderde voor Jeffrey Yzewyn (31) in een onbeschrijfelijke nachtmerrie. Enkele uren na de geboorte van hun zoontje Santiago belandde zijn vrouw, Kirenia, in een diepe coma. Wat begon met ultiem geluk, eindigde in stil verdriet, ziekenhuisgeluiden en een leeg bed naast hem. “Dat ik hier alleen voor zou staan, stond niet in ons plan,” zegt Jeffrey met gebroken stem.

De bevalling verliep aanvankelijk normaal, tot de situatie plots kantelde. Complicaties dwongen artsen tot een spoedkeizersnede. Terwijl kleine Santiago veilig ter wereld kwam, begon de strijd om Kirenia’s leven. De jonge moeder kreeg zware interne bloedingen en werd onmiddellijk overgebracht naar de afdeling intensieve zorgen. “Ze kunnen haar enkel nog palliatieve zorg geven,” fluistert Jeffrey, alsof hij het zelf nog niet kan geloven.

Elke dag zit hij naast haar bed, haar hand in de zijne, hopend op een teken. “Ik mis je. Je moet wakker worden,” zei hij zacht, een paar uur nadat hun zoon geboren werd. Toen zag hij iets dat hij nooit zal vergeten: een traan die over haar wang rolde. “Dat gaf me hoop, al zeggen de dokters dat het niets hoeft te betekenen. Maar voor mij betekent het alles.”

Thuis probeert hij zich staande te houden voor zijn pasgeboren zoon. De nachten zijn zwaar, de stilte ondraaglijk. “Santiago verdient zijn mama. En ik wil gewoon dat ze ziet hoe mooi hij is.” De kleine jongen ligt vaak op Jeffreys borst, alsof hij de warmte van zijn moeder probeert te voelen door hem heen. De foto’s van Kirenia hangen overal in huis — haar glimlach, haar ogen, het leven dat ze samen zouden hebben.

Jeffrey weigert op te geven. Hij praat tegen haar, leest haar berichten voor, laat haar favoriete muziek horen. “Misschien hoort ze me. Misschien wacht ze gewoon op het juiste moment.” En ergens, tussen hoop en wanhoop, blijft één gedachte hem overeind houden: liefde stopt niet als iemand in slaap valt. Ze wordt alleen stiller — tot diegene besluit weer wakker te worden. 🌹