DAISY IS NIET MEER!!!!!!!!!!! Het slechtst denkbare scenario is uitgekomen: het staat voor 99% vast dat Daisy niet meer leeft. Ze is vermoord door een wolf.
Het nieuws dat we al dagenlang vreesden, lijkt nu onontkoombaar waarheid te zijn geworden. Het slechtst denkbare scenario is uitgekomen: het staat voor 99 procent vast dat onze trouwe en dappere herdershond Daisy niet meer leeft. Alles wijst erop dat zij op brute wijze om het leven is gekomen door toedoen van een wolf.
Zes dagen na haar verdwijning, waarin talloze vrijwilligers en dierenvrienden zich hebben ingezet voor een intensieve zoektocht, is een vondst gedaan die de hoop definitief heeft doen omslaan in verdriet. Aan het eind van de middag trof een wildfotograaf tijdens zijn ronde een schedel aan in het veld. Hij bracht het macabere bewijsstuk onmiddellijk naar de schaapskooi. Daar was toevallig ook een lid van Honden Zoekgroep ’t Harde aanwezig, die opnieuw een zoekactie voorbereidde. Deze persoon herkende direct dat het om een hondenschedel ging en verklaarde dat de staat waarin deze verkeerde duidelijk duidde op een recent sterfgeval.
4 september 2025
Een onmisbare bondgenoot
Daisy was niet zomaar een hond. Zij was een trouwe metgezel, een beschermengel van de kudde, een dier dat leefde voor haar taak. Met haar onbevangen karakter en ontembare wilskracht weerhield ze roofdieren er vaak van om de schapen aan te vallen. Ze kende het terrein, kende de dieren en kende ons. Haar rol was onmisbaar, niet alleen in praktische zin, maar vooral emotioneel.
Iedere herder weet dat er een hechte band ontstaat tussen mens en hond. Het is een samenwerking die niet alleen op training en discipline is gebaseerd, maar ook op vertrouwen, affectie en wederzijds respect. Daisy had dat in overvloed. Ze gaf alles wat ze had, dag in, dag uit. Dat ze haar leven heeft moeten geven in de strijd om de kudde te beschermen, is een bitter en hartverscheurend einde.
Emoties van ongeloof en verdriet
Toen het nieuws van de schedel bekend werd, sloeg de schok in als een bom. Het ongeloof is groot, het verdriet onbeschrijfelijk. We hadden ons voorbereid op verschillende scenario’s, maar diep van binnen bleven we hopen dat Daisy alsnog levend zou worden teruggevonden. Dat kleine sprankje hoop is nu vrijwel gedoofd.
Onze emoties zijn rauw en intens. Woede, onmacht, verdriet en leegte wisselen elkaar af. Het idee dat onze lieve, dappere Daisy haar onbevangenheid en trouw heeft moeten bekopen met de dood, voelt onrechtvaardig en zinloos. Tegelijkertijd overheerst de dankbaarheid voor alles wat zij voor ons en de kudde heeft betekend.
De maatschappelijke discussie
Het drama rond Daisy staat niet op zichzelf. In Nederland laait al langer de discussie op over de aanwezigheid van wolven. Voorstanders zien de wolf als een verrijking van de natuur en een herstel van de biodiversiteit. Tegenstanders wijzen op de risico’s voor vee, huisdieren en zelfs voor de veiligheid van mensen. Het lot van Daisy zal deze discussie ongetwijfeld verder aanwakkeren.
Wij realiseren ons dat emoties soms tot felle meningsverschillen leiden. Toch willen we benadrukken dat het ons in de eerste plaats om Daisy gaat. Zij is slachtoffer geworden van een grotere strijd tussen mens, dier en natuur. Of de uitkomst nu is dat zij definitief door een wolf is gedood of dat er toch een andere oorzaak blijkt, feit blijft dat we haar kwijt zijn.
Voor nu even stilte
Op dit moment voelen we de behoefte om ons terug te trekken. Het liefst zouden we alle ellende en emoties van ons af willen schrijven, maar we beseffen dat dit nu niet verstandig is. De pijn zit te diep, de emoties zijn te heftig. We hebben tijd nodig om dit verlies te verwerken, om afscheid te nemen en om haar een plek in ons hart te geven.
We beloven dat we later, wanneer de hevigste storm wat is gaan liggen, uitgebreider zullen terugkomen op Daisy, haar leven en haar betekenis. Voor nu vragen we om begrip, om respect voor ons verdriet en om ruimte om in stilte te rouwen.
Een laatste groet aan Daisy
Lieve Daisy, je was meer dan een hond. Je was familie, beschermer en vriendin. Jouw onbevangen moed en trouw zijn een voorbeeld voor ons allemaal. Je hebt geleefd en gestreden met een puurheid die zeldzaam is.
We zijn er kapot van dat we je hebben verloren, maar we zullen je nooit vergeten. Je leeft voort in onze herinneringen, in de kudde die je beschermde, en in de harten van iedereen die je heeft gekend.
Rust zacht, lieve Daisy.
