De Belgische keramist en ontwerper Piet Stockmans, internationaal bekend om zijn verfijnde porselein, staat op 84-jarige leeftijd voor een van de moeilijkste hoofdstukken van zijn leven. Recent maakte hij bekend dat hij ongeneeslijk ziek is. Toch weigert hij zijn dagen te laten beheersen door verdriet en aftakeling. “Ik wilde niet in een hoekje zitten huilen,” verklaarde hij. In plaats daarvan wil hij zijn laatste tijd gebruiken om een bijzondere wens in vervulling te laten gaan: met al zijn kleinkinderen samen op reis.

Een leven vol kunst en vernieuwing

Stockmans groeide in de loop der decennia uit tot een van de meest gerespecteerde kunstenaars van België. Zijn werk met porselein wordt geroemd om zijn pure vormen en tijdloze uitstraling. Hij combineerde ambacht en innovatie, en wist generaties kunstenaars en ontwerpers te inspireren. Ondanks zijn internationale erkenning is hij altijd dicht bij zijn roots gebleven, geworteld in Genk, waar hij zijn studio had in de oude mijngebouwen van C-mine.

Zijn carrière getuigt van een ontembare drang naar schoonheid en authenticiteit. Diezelfde kracht toont hij nu, nu hij geconfronteerd wordt met de eindigheid van het leven.

Geen tranen, maar herinneringen

Toen hij het nieuws over zijn ziekte ontving, besloot Stockmans een bewuste keuze te maken. “Ik wilde niet enkel blijven staren naar wat er gaat verdwijnen,” zegt hij. “Ik wilde mijn tijd vullen met wat er nog wél mogelijk is.” Voor hem betekent dat vooral: tijd doorbrengen met familie. Zijn kleinkinderen spelen daarin een centrale rol.

In plaats van bijeenkomsten waarin de ziekte centraal staat, droomt hij van een reis waarop zij samen herinneringen kunnen maken. Een avontuur waarin gelach, gesprekken en verbondenheid de hoofdrol spelen. Zo wil hij zijn kleinkinderen iets meegeven dat langer meegaat dan welk object of kunstwerk ook: een gezamenlijke ervaring die ze altijd zullen koesteren.

De kracht van positiviteit

Stockmans’ houding maakt indruk op velen. In de plaats van bitterheid kiest hij voor warmte, in de plaats van angst voor vertrouwen. Zijn boodschap is helder: ook in tijden van verlies kan men kiezen voor betekenis en verbondenheid. Daarmee geeft hij niet alleen zijn familie, maar ook zijn publiek een krachtige levensles.

Zijn verhaal herinnert ons eraan dat kunst niet enkel bestaat in objecten of tentoonstellingen. Het zit ook in de manier waarop iemand zijn laatste hoofdstuk schrijft. Door een reis te plannen met zijn kleinkinderen, maakt hij van zijn afscheid een bron van liefde en inspiratie.

Een laatste ode

Voor Piet Stockmans is deze reis geen vlucht voor de realiteit, maar juist een manier om haar te omarmen. Hij weet dat de tijd kort is, maar hij kiest ervoor die tijd te vullen met leven. “Ik wilde niet in een hoekje zitten huilen,” herhaalt hij. Zijn woorden klinken niet alleen als verzet tegen de ziekte, maar ook als een ode aan het leven zelf.