In het kader van de escalatie van het conflict in Gaza heeft de Vlaamse regering afgelopen nacht een akkoord bereikt over verstrengingen tegenover Israël, waarbij economische druk centraal staat. Tijdens een gesprek in de studio van VTM NIEUWS benadrukte N-VA-voorzitter Valerie Van Peel dat het belangrijker is om Israël onder druk te zetten om de gruwelijkheden in Gaza te stoppen, dan om op dit moment een formele erkenning van Palestina door te voeren. “Dat zit veel meer in de economische sancties,” zei Van Peel.

Volgens Van Peel is het cruciaal dat voorwaarden worden gesteld aan een eventuele erkenning van de Palestijnse staat, en dat België geen fouten maakt door “de sleutel te geven aan een terreurorganisatie.” Ze benadrukte dat de erkenning van Palestina een complexe stap is, die zorgvuldig moet gebeuren om onbedoelde politieke gevolgen te vermijden. Tegelijkertijd hoopt Van Peel dat er op termijn een moment komt waarop de tweestatenoplossing effectief kan worden doorgevoerd. “De situatie is jammer genoeg erg complex, maar het blijft het einddoel waar we naar streven,” aldus Van Peel.

Over de sancties benadrukte Van Peel dat de beslissingen op Europees niveau worden genomen. “Alles wat binnen de EU kan worden goedgekeurd om het handelsverdrag tussen de EU en Israël op te schorten, moeten we als België steunen,” verklaarde ze. Tegelijk waarschuwde ze dat België met zijn maatregelen de oorlog niet zelfstandig kan beëindigen. “We moeten druk uitoefenen om andere landen hierin mee te krijgen. Alleen zo kan er echt impact worden gemaakt.”

Van Peel haalde ook scherp uit naar de oppositie. Ze vindt het schrijnend hoe onvoorzichtig sommige partijen met het dossier omgaan en vroeg zich af of het hier nog gaat om het Palestijnse volk, “een volk dat op een gruwelijke manier wordt behandeld,” of om politieke spelletjes. Haar woorden illustreren de verdeeldheid binnen de Belgische politiek over de aanpak van het conflict.

Vlaams Vredesinstituut: “Te lang gewacht, verstrengingen moeten nu worden uitgevoerd”

Het Vlaams Vredesinstituut reageerde dinsdag op het akkoord van de Vlaamse regering en stelde dat zowel de huidige als de vorige regeringen te lang hebben gewacht met het nemen van maatregelen tegenover Israël. Volgens directeur Nils Duquet moeten de verstrengingen uit het akkoord onmiddellijk worden omgezet in concrete daden op het terrein.

Het akkoord omvat onder meer een strenger embargo op dual use-goederen, oftewel producten die zowel voor civiele als militaire doeleinden kunnen worden gebruikt. Daarnaast zal Vlaanderen op Europees niveau ijveren voor de opschorting van het associatieakkoord met Israël rond handel. Duquet benadrukte dat deze maatregelen symbolisch én concreet van belang zijn. “Voor dual use-producten moeten Vlaamse exporteurs voortaan het civiele gebruik met 100 procent zekerheid kunnen aantonen, anders wordt de export ervan geweigerd,” legt hij uit.

Hoewel het Vredesinstituut tevreden is dat er eindelijk stappen worden ondernomen, waarschuwt Duquet dat zonder strikte handhaving de verstrengingen weinig impact zullen hebben. “De mensenrechtensituatie in Palestina is al decennia onaanvaardbaar en het geweld van de voorbije twee jaar tart alle verbeelding,” aldus Duquet. Hij dringt erop aan dat de afspraken uit het akkoord zo snel mogelijk in praktijk worden gebracht, zodat ze effect sorteren op de situatie in Gaza.

Flanders Investment & Trade blijft bedrijven begeleiden

Een ander punt van discussie was de rol van Flanders Investment & Trade (FIT). In het akkoord werd afgesproken dat het kantoor van FIT in Tel Aviv geen promotie meer zal maken voor handel met Israël. Vlaams minister-president Matthias Diependaele (N-VA) verduidelijkte echter dat Vlaamse bedrijven nog steeds ondersteuning kunnen krijgen wanneer ze dat nodig hebben. “FIT zal ieder bedrijf dat bijstand vraagt met volle goesting blijven helpen en de rode loper uitrollen,” zei Diependaele in het Vlaams Parlement.

Hij gaf als voorbeeld dat een geneesmiddelenproducent die een verdeler in Israël zoekt, volledig zal worden geholpen door FIT. Deze nuance is belangrijk, want sommige partijen, zoals Vooruit, hadden liever gezien dat FIT strenger werd beperkt en voornamelijk werd ingezet voor controle op de importban uit de bezette gebieden. Kelly Van Tendeloo (Vooruit) zei in de marge van de zitting: “Wij hadden graag gezien dat de medewerkers van FIT vooral werden ingezet om te controleren dat de import uit bezette gebieden effectief wordt beperkt.”

Politieke verdeeldheid en internationale druk

Het akkoord van de Vlaamse regering laat zien dat er een duidelijke economische strategie wordt ingezet om druk uit te oefenen op Israël, maar ook dat er politieke verdeeldheid bestaat binnen België over de aanpak van het conflict. Terwijl N-VA en de meerderheidspartijen inzetten op een combinatie van economische druk en voorzichtige politieke stappen, pleiten sommige oppositiepartijen voor een meer directe en radicale aanpak.

Van Peel’s uitspraken illustreren hoe België probeert een balans te vinden tussen het steunen van het Palestijnse volk, het uitoefenen van internationale druk en het vermijden van politieke valkuilen. Tegelijkertijd benadrukt het Vredesinstituut dat snel handelen essentieel is, omdat elke vertraging het lijden van de Palestijnen verder verlengt.

Conclusie

Het akkoord van de Vlaamse regering markeert een belangrijke stap in België’s beleid ten opzichte van Israël en het conflict in Gaza. Door economische sancties en exportbeperkingen te koppelen aan politieke voorwaarden, hoopt Vlaanderen zowel een symbolische als een praktische impact te maken. Tegelijk blijft de uitvoering van het akkoord cruciaal: zonder strikte handhaving zullen de aangekondigde maatregelen weinig effect hebben op de realiteit ter plaatse. Het debat binnen de Belgische politiek toont aan dat de kwestie niet alleen humanitair, maar ook politiek zeer gevoelig ligt.

Met deze stappen benadrukt België dat het de internationale verantwoordelijkheid ernstig neemt, maar dat echte verandering ook afhangt van Europese samenwerking en wereldwijde druk op de betrokken partijen. Het blijft een delicate evenwichtsoefening tussen solidariteit met slachtoffers, politieke voorzichtigheid en economische belangen.